Τριανταφυλλιά Παπανδρέου:
Από αμούστακο παιδί
η τύχη μου γραμμένη
σε υπερωκεάνια σκαριά
να είμαι ο τιμονιέρης...
Όλο τον κόσμο να γυρίζω,
πόνο και φόβο να γνωρίζω...
Ανεμοθύελλα, θεριά
να σπάνε ξάρτια κι άλμπουρα
το πλοίο καρυδότσουφλο
στη λύσσα του κυκλώνα...
Να νιώθω μέσα μου βαθιά,
πως είμαι Παλικάρι...
και
τρέχει μες στις φλέβες μου
αρμύρα και αλάτι.
Πολλές χαρές μού στέρησε
η θάλασσα...
μα πιότερο απ' όλες,
μου έλειψε... η αγάπη σου!
Η αγκαλιά σου η ζεστή,
το τρυφερό σου χάδι...
Βραχνάς μες στα στήθια μου
θηλιά μες στο λαιμό μου,
ο φλογερός ο πόθος μου,
ο αγιάτρευτος καημός μου,
που όλες τις θάλασσες μαζί
να ρίξω δε θα σβήσει...
Αχ, να 'νιωθες...
πώς χτυπάει η καρδιά μου,
όπως στο πρώτο ραντεβού
με κάρφωσε η ματιά σου...
Ποθώ το φιλί σου το ηδονικό,
στη δίψα μου κρύο νερό...
Αχ,
πόσο σε νοστάλγησα...
με κάλμα με γαλήνη...
μες σε καθάριο ουρανό,
σε ολόγιομη Σελήνη.
Όταν ασημί μπρος μου
η θάλασσα αυγάζει...
μες στα γλυκά τα μάτια σου
η ψυχή μου ν' απαγκιάσει...
Και της καπετάνισσας:
Λιλή Βασιλάκη
Αχ, αγάπη μου...
και δικός μου, της καρδιάς, καημός αγιάτρευτος...
Χρόνια τώρα με λαχτάρα να φανείς σε προσμένω,
το λυκαυγές της ζωής μου, το γλυκό πεπρωμένο...
Τ' άρωμα του κορμιού σου έχει μείνει αφημένο,
στο δικό μου το σώμα επάνω...
τ' οσμίζομαι... τ' ανασαίνω...
Χρόνια με τη ροή τ' ατέρμονος χρόνου παλεύω,
μα με τις αναμνήσεις μου αντάμα χορεύω...
Θέλω τις σκιές, τα χνάρια, τα σημάδια να σβήσω,
μα εκεί που πατούσες, θέλω ξανά να πατήσω...
Χρόνια σε ψάχνω μέσα σε αταίριαστα πλήθη,
μα στη λίστα εμένα, σαν ξένη με βλέπει η λήθη...
Σε ψάχνω σε στέκια ναυαγών κρυφά στα λιμάνια,
σε ρούγες, σε πλατείες, σε στενά, σε ρουμάνια.
Σε ψάχνω στης ζωής να σ' έβρω, στους απέραντους δρόμους,
σε πλοία, ναούς, σε πολυάριθμους τρένων σταθμούς.
Κι όλο και κάποιος θαρρώ πως εσένα σου μοιάζει
κι η καρδιά μου στη θέα του σαν φύλλο σπαράζει...
Πόσο μοιάζεις στο ύψος, στα χέρια, πίσω στις πλάτες,
μα δεν είσαι εσύ, μόνο όλοι ξένοι διαβάτες...
Περιέργως κοιτάζω το σχήμα,
το χρώμα, τα μάτια,
μα στο τέλος πονάω, ραΐζω σε χίλια κομμάτια...
Κι ερευνώ μήπως και βρω το δικό σου το βλέμμα,
μα η οπτασία φαντάζει εμπρός μου σαν ψέμα...
Χρόνια ελεημοσύνη από τον χρόνο ζητώ,
σε καράβι λησμονιάς για μπάρκο αέρας να μπω.
Σε άλλους τόπους, λιμάνια, χώμα γης να πατώ,
τον χαμένο εαυτό μου και σένα να ψάχνω να βρω...
Μα δε χρειάζεται, μου λέει ο χρόνος, για κοίτα!
Για σκύψε και ψάξε μέσα σε σένα καλά, κοίτα!
Μέσα στη σκέψη σαν σφήνα χρόνια εκείνον κρατάς.
Γερά... με καρφιά και σφυριά, καλά καρφωμένος,
στης καρδιάς σου τον τοίχο φυλαχτό κρεμασμένος...
Αχ, πως μου λείπεις, αγάπη μου...
Πάντα θα σε προσμένω,
γιατί βαθιά και για πάντα θα σ' αγαπώ...
Τριανταφυλλιά Παπανδρέου
Λιλή Βασιλάκη 🌺🥀🪻🌹
Comments