ΤΟΛΜΗΣΑΝ

Πάθη και έγνοιες απέδρασαν απ’ το σεντούκι που κοίμισα με χάδι.

Έκπληκτη η ίριδα ψυχής θεματοφύλακας ιστοσελίδας της ζωής,

ακολουθούσε το αχαρτογράφητο της ξέφρενης πορείας τους.

Κοίταζα έκπληκτη!

Χαμογελούσα που ανηφόριζαν.

Ντυμένες με "λευκό μαντήλι αγνότητας"

σαν οι ασκοί του Αιόλου χτένιζαν πυρόξανθη κεφαλή.

Αναρρίχηση σε μαγικό μικρόκοσμο

και ανάβαση σε βράχους αφιλόξενους.

Κάθε απόπειρα τους έκανε τη καρδιά μου να χτυπά ξέφρενα, δυνατά!

Και τα κατάφεραν!

Πόση γαλήνη ένιωσα μόλις αγκάλιασαν ευσεβείς πόθους και προσδοκίες,

φτάνοντας στο ζενίθ.

Τόλμησαν! Δικαιώθηκαν!

Αντάμωσαν λευκούς αετούς και πέταξαν ψηλά.

Μού έγνεψαν να αναρριχηθώ, μη φοβηθώ και φώναξαν :

Ξυπόλητοι θα αναρριχηθούμε εμείς στο δρόμο της αγάπης,

της δικαιοσύνης και του οράματος τής ζωής!

Ξυπόλητοι με υποδήματα την τόλμη, την ταπεινότητα οδηγό

και αμβροσία τη δίψα της ψυχής!

Φωτεινη Παπαδόπουλου