"Της γης οι τελευταίοι"

Εμείς της γης οι τελευταίοι

Με σώμα γεμάτο χαρακιές

Μέσα στης μήτρας τις θηλές

Γεννηθήκαμε εξόριστοι, γυμνοί και χρεωμένοι.

Σέρναμε πάνω στο κορμί

Του κόσμου την άγρια κραυγή

Κι όλο τη στάχτη μας θερίζαμε.

Πριν να χαράξει η αυγή

Προζύμι στα χείλη της σιωπής

Ζεστό το δάκρυ μας αφήναμε.

Εμείς της γης οι τελευταίοι

Στο χώμα σπείραμε προσευχές

Μόνοι, στης πίκρας τις θηλιές

Ξεκινήσαμε αχώριστοι, πιστοί και λυτρωμένοι.

Κρύβαμε μέσα στην ψυχή

Του πόνου το άγιο ψωμί

Και στον χειμώνα μας το στείβαμε

Για να ανασαίνει η βροχή

Καντήλι να έχει η αντοχή

Τη θλίψη μας συντρίψαμε.

Εμείς της γης οι τελευταίοι

Θνητοί κι αθάνατοι μαζί

Γνώριμοι μα και λησμονημένοι

Εμείς της γης οι τελευταίοι

Σκληροί και ταπεινοί

Μα δεν υπήρξαμε τυχαίοι.

Συγγραφέας

Γιαννούλα Άδωνη