Την ζωή μου την ορίζω εγώ 🌹

Στο χωριό που μεγάλωσε, ασφυκτιούσε.

Μια ελπίδα συντάραζε το είναι της, να φύγει με κάποιο τρόπο! Χρυσό εισιτήριο οι Πανελλαδικές. Μελέτησε τόσο σκληρά που οικογένεια και συγγενείς, παραμιλούσαν.

‘’Εσύ δεν είσαι για τα γράμματα. Κοίτα να βρεις ένα καλό παλληκάρι να νοικοκυρευτείς, να κάνετε παιδάκια κι άστα τα όνειρα για καριέρες κι ιστορίες…’’μουρμούραγε ο πατέρας της.

Η μάνα απ’ την άλλη μεριά, έλεγε χαμηλόφωνα ‘’Παιδί μου, η προίκα σου θα είναι το πτυχίο σου.

Να ορίζεις εσύ την ζωή σου’’.

Οι κόποι δικαιώθηκαν και η νέα φοιτήτρια ήταν έτοιμη να απογειωθεί στην μεγάλη πόλη, στοιβάζοντας στην μικρή της βαλίτσα, τα όνειρά της.

Οι πρώτοι μήνες δύσκολοι, αλλά για εκείνη μαγικοί.

Φιλίες άρχισαν να πλάθονται με τις συμφοιτήτριές της.

Λόγω οικονομικής δυσχέρειας, άρχισε δουλειά με ημιαπασχόληση για να βγάζει τα προς το ζην, συμπληρώνοντας έτσι το ποσό που έστελναν οι γονείς.

Το ωράριο πιεσμένο.

Σχολή, δουλειά, διάβασμα, το τρίπτυχο της ευτυχίας δεν το λες.. Χαλάρωνε στα ρεπό με την παρέα, σε φοιτητικά ,οικονομικά στέκια.

Μέχρις ότου ήλθε εκείνος.. Γλυκομίλητος, διπλωμάτης, πιεστικός τόσο όσο.. κι ένιωθε να χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια της. Στροβιλίστηκε στη δίνη του έρωτα, αψηφώντας όλες τις συμβουλές των γύρω της.

Ήθελε να ζήσει για μια φορά τον απόλυτο έρωτα με όλη του την ένταση.

Ολημερίς κι ολονυχτίς έξοδοι με άφθονο αλκοόλ, συνόδευαν τη ζωή με τον λεγάμενο.

Εκείνη παράτησε την δουλειά, επισκέπτρια πια στην σχολή της.

Ως είθισται, ο κύριος είχε παχυλό πορτοφόλι , λόγω κληρονομιάς διαδιδόταν, και της έταζε τον ουρανό με τ’ άστρα.

‘’Έλα κορίτσι μου μαζί μου και θα σε έχω βασίλισσα! Δεν θα σε νοιάζει τίποτε, ούτε για σπουδές θα κοπιάζεις, ούτε για το μεροκάματο του τρόμου.

Έλα μαζί μου κι όλα σου τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα.’’

‘’Μα, πού θα πάμε;’’ επέμενε εκείνη. ‘’ Είναι έκπληξη!

Ετοίμασε βαλίτσες εσύ, τίποτε άλλο δεν θέλω να ανησυχεί το όμορφο κεφαλάκι σου’’.

Δίχως ύπνο η κοπέλα, αναλογιζόταν όλα αυτά για τα οποία πάλεψε. Το τηλέφωνο του φίλου που ήχησε μες στην νύχτα, την ξύπνησε απ’ τον λήθαργο.

Ψιθυριστά μιλούσε ‘’έλα κολλητέ, ναι, όπως είπαμε, σου φέρνω ένα κομμάτι αύριο, θα πάθεις πλάκα, εσύ ξέρεις τι θα κάνεις μετά..’’

Να πέσει ο ουρανός να την πλακώσει! Μες στο μισοσκόταδο, γλύστρησε κι έφυγε τρέχοντας και παραμιλώντας.

‘’Όχι άλλες εκπλήξεις!

Την ζωή μου την ορίζω εγώ!’’.

Στέλλα Σωτήρκου 🌹