Στις ράγες
τών στοιχειωμένων
Τεμπών
το σιδερένιο φίδι
έσυρε το κορμί του
σκορπίζοντας
τον θάνατο.
Άψυχα σώματα
χώμα και στάχτη
οι ψυχές μόνο
ακροβατούν
στους ουρανούς
ψάχνουν μιαν αλήθεια
ζητούν δικαίωση
να 'βρουν γαλήνη.
Εκείνον τον Φλεβάρη
παρέλειψαν
οι αρχαίοι Θεσσαλοί
εξαγνισμούς
να κάνουν,
κι οι Θεοί
τού υψαύχινου
Ολύμπου
δεν έκαναν
στον Απόλλωνα
τους καθαρμούς
ως έπρεπε
κι ο Πύθωνας
ο ατίθασος
ζωντάνεψε και πάλι
για να χορτάσει
το θυμό του
σκοτώνοντας αυτούς
που ανηφόριζαν
στα μυστήρια Τέμπη.
Άναψε η φωλιά
τού άγριου φιδιού
λίγο πριν φτάσει
η Άνοιξη
κι οι πύρινες
οι φλόγες
σκόρπισαν φρίκη
και θλίψη
ανομολόγητη.
Τώρα, οι μάνες
πάνω στις στάχτες
κάθονται
μοιρολογούν
και λένε:
Του χάρου η μάνα
το βάλε
περβόλι
για να φτιάξει
παίρνει τις νιες
για λεμονιές
τους νιους
για κυπαρίσσια
τους γέρους
για πλατάνια
παίρνει και τα μικρά
παιδιά
βασιλικούς
στις γλάστρες.
Γιάννης Παπαθεοδώρου
Comments