Θέλω τα χέρια μου να γίνουνε μια αγκαλιά αγάπης και να κλείσω μέσα όλο τον κόσμο.
Να γίνουνε φτερούγες αετού και μαζί όλοι να απογειωθούμε.
Παρέα στο ταξίδι μας τα αστέρια .
Πάμε να αγγίξουμε ο κάθε ένας το όνειρο του.
Και ξέρω που θα το βρούμε είπε το πιο μικρό αστέρι είναι
εκεί πίσω, κρύβονται στα χρώματα του σεληνόφωτος.
Πετάμε ανοίγουμε δρόμο και αφηνόμαστε στην μαγεία αυτής της μοναδικής βραδιάς.
Ρίχνουμε το βλέμμα μας από ψηλά ανάμεσα από μια χαραμάδα του ουρανού που έριξε το έκπλαγο φως του το ολόγιομο φεγγάρι και ξαφνικά μια θάλασσα αδάμαστη ξεδιπλώνεται μπροστά μας.
Είναι νύχτα όμως εμείς ξεχωρίζουμε τα σμαραγδοπράσινα νερά της και την θαλασσόβρεχτη ακρογιαλιά της.
Το ταξίδι του ονείρου προχωράει και τότε,
τις είδαμε στις μύτες των ποδιών τους, τις μικρούλες νεραιδούλες με τα χρυσά ραβδάκια τους να χορεύουν κυκλικά θεσπέσια μαγευτικά και καθώς η αστερόσκονη έπεφτε από ψηλά, εκείνες άγγιζαν πονηρά με το ραβδί τους γύρω και ο έρωτας ξεπήδαγε από παντού.
Αχ πονηρούλες νεραιδούλες του έρωτα .
Χαμογελούσαν δυνατά που τα κατάφεραν και ανάλαφρα αποχωρούσαν για το δικό τους παλάτι βαθειά στο δάσος.
Και εμείς συνεχίζαμε ώσπου τα είδαμε του φεγγαριού τα χρώματα επιτέλους.
Ο κάθε ένας από εμάς άπλωσε το χέρι και ακούμπησε το δικό του και τότε η θλίψη, ο πόνος και ο φόβος σκόρπισαν.
Εδώ μόνο έμειναν η αγάπη, το φιλί,το
χαμόγελο, η ευτυχία, η αγκαλιά.
Μια αγκαλιά που θα γείρει η καρδιά να ξαποστάσει να διώξει την πίκρα και να φέρει την λύτρωση !!
Μαρία Ιωάννου _Φίλη
ความคิดเห็น