Τα φιλιά

Τα φιλιά, τα νοερά, σαν έπεα πτερόεντα μοιάζουν ...! 

Αμφίβολος ο προορισμός τους κι ατέρμονο,

πολλές φορές, το ταξίδι τους μιας και για να εκτελέσουν την περιούσια αποστολή τους και τι δεν περνοδιαβαίνουν.., 

Ανήμερες θάλασσες, πανύψηλες και τραχείς κορφές, δύσβαθα φαράγγια και δασηφόρες κοιλάδες... , 

Πολιτείες ολάκερες, πολυάριθμες και ουρανοκτισμένες... 

Μα ποια καλντερίμια να διαβούν και ποιες λεωφόρους και ποιες απροσπέλαστες διαβάσεις ν' αψηφήσουν; 

 Κι αυτή η τριβή στο διάβα τους...

το πάλεμα με το χρόνο και τους ανέμους; ... τόσο αντίξοες συνθήκες... ω, δεν τα ευνοούν...!  

Χάνουν τα γνήσια διαπιστευτήριά τους, 

με τα οποία είναι φιλοκολλημένα...! 

Όσο κι αν η τιμή της αποστολής τους είναι υπερυψωμένη, 

το αντίτιμο της αξίας τους ευτελές κι ευπαθές καταφθάνει , εάν ... 

εάν δεν χαθούν ολοσχερώς σε έτερους 

και παρακείμενους δρόμους.

Τελικά, άμοιρα τα διαπιστευτήρια της καρδιάς

που τα συνοδεύουν.

Μα και εάν καταφέρουν να φθάσουν στον επίδοξο προορισμό τους, ελλειπή και παραποιημένα τα συνοδευτικά τους κι αλί ,

χωρίς, εκείνο το περίφημο περίβλημα του πάθους 

και τους μοχλούς της ανύψωσής τους ! 

.. Ενώ, τα εκ "δια ζώσης" φιλιά, σαν γραπτά μένουν, 

επικυρωμένα με τη σφραγίδα της γνησιότητας του πάθους,

της λαχτάρας... του ίδιου, αυτοπροσώπως, του έρωτα !! 

Αχ, τα ζωντανά φιλιά... αυτά ... αυτά που αφήνουν το αποτύπωμα της καρδιάς επάνω στα χείλη... 

Αυτά, που κάθε χτύπος της καρδιας ακέραιη κάνει κατάθεση... 

Αυτά, που ακόμα και μ' ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα , 

γλύκα και ηδονή ανείπωτη σε πλημμυρίζουν 

δίνοντας σου εισιτήριο, κατ' ευθείαν για παράδεισου ακτή ...

 Γι αυτό ... 

μη στέλνετε πια, νοερά φιλιά... 

Ελάτε εδώ, σιμά στο σώμα, ζωή να γίνουν, να φτερώσει η ψυχή 

και με όλες τις αισθήσεις η δική τους να' ναι κατοχή ! 

Νοερά φιλιά 

Μη μου στέλνεις τα φιλιά σου, τα πνιχτά, τα νοερά, 

σαν αστέρια μες στο χρόνο χάνουν αίγλη και τροχιά .. 

Σαν τα σύννεφα διαβαίνουν, που στο δρόμο τους συχνά, 

για ανατολή οδεύουν μα στη δύση άνεμος γυρνά... 

Έλα εδώ να μου τα δώσεις, την ανάσα τους ζητώ .. .. 

μες στα χείλη να συνθέτουν πλάνο έρωτα σκοπό.. 

Ελα εδώ να μου τα δωσεις, πως με πάθος λαχταρώ ... 

να τα πιω και να μεθύσω, τ' ουρανού τα ύψη να διαβώ... 

Τα φιλιά τ' απεσταλμένα μοιάζουν λόγια που πετούν, 

που δεν έχουν πάντα μπέσα και συχνά αεροβατούν. 

Έλα εδώ να μου τα δώσεις, σαν τα έγκυρα γραπτά, 

τη σφραγίδα τους ν' αφήσουν, ύμνοι, ωδή μες στην καρδιά...!! 

Λιλή Βασιλάκη