ΤΑ ΣΤΟΛΙΔΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Στόλισες το δέντρο σου και φέτος 

και μόλις πέφτει η νύχτα 

στη λάμψη του χάνεσαι· 

μπροστά στ’ αστραφτερά του φώτα, 

παιδί για λίγο γίνεσαι και πάλι. 

Κρέμασες στα φουντωτά κλαδιά του

όλες τις αναμνήσεις σου;

Ποιες αναμνήσεις, θα ρωτήσεις.

Μήπως στην κορυφή του δέντρου σου 

δεσπόζει το αστέρι των παιδικών σου χρόνων;

Μπορεί η χρυσόσκονη να έχει φύγει πια,

μα στα δικά σου μάτια το ίδιο λαμπρό φαντάζει.

Μήπως τα πλαϊνά κλαδιά κοσμούν οι μπάλες

που αγόρασες πρώτη φορά στο σπίτι το δικό σου;

Έχουν της ανεξαρτησίας το άρωμα αυτές οι μπάλες.

Ακόμα το θυμάσαι.

Μήπως διάσπαρτα 

κρέμονται εκείνα τα στολίδια 

που σου δωρίσανε αγαπημένα πρόσωπα; 

Ίσως ακόμα τα ονόματά τους να προφέρεις,

κάθε φορά που αναπολείς τις όμορφες στιγμές σας.

Μήπως στο κέντρο κρέμασες 

τις χάρτινες, χρωματιστές χιονόμπαλες

απ’ των παιδιών σου τα χεράκια;

Θυμάσαι ακόμα τα χαμογελαστά ματάκια τους,

όταν σου τις προσέφεραν.

Θυμάσαι ακόμα πόσο περήφανος 

αισθάνθηκες για εκείνα, 

κάθε φορά που τις κοιτάζεις.

Κατάλαβες, λοιπόν;

Κρεμάμε στα κλαδιά τις αναμνήσεις μας, 

γι’ αυτά που ζήσαμε, γι’ αυτά που θα ’ρθουν. 

Κοίτα καλά να τις φωτίζεις, 

να γαληνεύουν την ψυχή σου.