Είχε και εκείνος μία αγάπη και την έχασε γιατί τον ξέχασε.
Ξυπόλητη με ξέπλεκα μαλλιά, με την ανεμελιά στο βλέμμα της και ξεμανίκωτο το λουλουδάτο φόρεμά της, περιέφερε στους δρόμους την άγουρη νιότη της, και έσταζε θαλασσινή αρμύρα και μύριζε λεβάντα και μοσχοσάπουνο. Περιέφερε στους δρόμους την άγουρη ομορφιά της και την ανυποψίαστη νιότη της και τον τρέλαινε,τον μεθούσε και τον εξουσίαζε, για χάρη της..έχανε τον ύπνο και τα λογικά του..
Έτσι είχε μονόδρομο και στόχο ζωής τον πόθο να την κατακτήσει και να την κάνει δική του.
Όταν επιτέλους το κατάφερε, πάτησε πόδι στον ουρανό με ένα άγγελο και ένα αστέρι στην αγκαλιά του και έζησε ένα καλοκαίρι καταβυθισμένος στο όνειρο και δεν χόρταινε τις μελένιες μέρες και νύχτες στην αγκαλιά της.
Και μετά την παντρεύτηκε και την έκανε γυναίκα του με παπά κουμπάρο και όλα τα σχετικά.
Άντρας από τη φύση του κυνηγός και κατακτητής.. όταν έπεσε το κάστρο και σιγούρεψε την κτήση του.. σταδιακά έχασε εκείνη τη θύελλα στη ματιά και στην αγκαλιά.
Και έγινε σύζυγος και νοικοκύρης.
Σταδιακά και αθόρυβα πλάνταξε η αγάπη στους τέσσερις τοίχους, βάρυνε η βέρα στο δεξί, και τα στέφανα δίπλα στο εικονοστάσι, και παράπεσαν σωρός.. στους κοριτσίστικους ώμους της.. ασήκωτοι ρόλοι και υποχρεώσεις, και ένα ρατσιστικό και ανηλεές κοινωνικό κατεστημένο.
Από τρελός έρωτας και αγαπημένη έγινε νόμιμη σύζυγο, παντρεμένη γυναίκα.
Και κάπου εκεί τέλεψε το παραμύθι, απο ξεχάστηκε το όνειρο και το ερωτικό πάθος μεταλλάχτηκε σε συζυγικό καθήκον.
Κάπου εκεί μία μέρα παντρεμένη γυναίκα εικοσι Μαΐων..., ολάνθιστη και ανυπότακτη με ακούρσευτο τον πόθο και το πάθος για ζωή, και με ατόφιο το όνειρο της νιότης της, ανέβηκε στην κορυφή του λόφου, ψηλάφισε με το βλέμμα της την ομορφιά του γύρω κόσμου, ρούφηξε λαίμαργα το μπλε και τη δροσιά της θάλασσας και πήρε κατηφορίζοντας το μονοπάτι για το ακρογιάλι.
Άλλοι λένε, ότι ερωτεύτηκε έναν ψαρά και διασχίζει μαζί του τα πέλαγα, γοργόνα και αιώνια γυναίκα, και άλλοι μολογάνε,ότι πήρε στο κατόπι ένα πολυταξιδεμένο ναυτικό και γνώρισε τον κόσμο κούρνιασμένη στην αγκαλιά του..
Μερικοί όμως επιμένουν, πώς βούτηξε στα νερά, και πώς λευτερώθηκε και ξαναγεννήθηκε μέσα τους και έγινε αστεράκι της θάλασσας, πού σιγοτραγουδάει στο ακρογιάλι τα καλοκαίρια..
Όσο για εκείνον τον άντρα, είχε όντως μία αγάπη και την έχασε όχι γιατί τον ξέχασε, άλλα γιατί δεν άντεξε το ρόλο του πορθητή και κατακτητή, τα στενά παπούτσια του γάμου, και την πάγια τακτική το στεφάνι να βάζει ταφόπλακα στον έρωτα, γιατί δεν άντεξε ακόμα τη συζυγική σοβαροφάνεια και την τραγική μετάλλαξη του έρωτα σε συζυγικό καθήκον.
Ταυτότητα γυναίκα
Είχε στα μάτια την ξαστεριά του ουρανού και στην ψυχή τη θύελλα της θάλασσας, και έσερνε μέσα της ένα αρχέγονο πάθος να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να πυρποληθεί και να λυτρωθεί, και να γίνει μήτρα ζωής και μάνα της οικουμένης.
Εσέρνε μέσα της ένα αρχέγονο πάθος.. να είναι αιώνια σύντροφος και αγαπημένη, απόλυτα υποταγμένη στην αγάπη, απόλυτα αφοσιωμένη στον έρωτα ,απόλυτα ευτυχισμένη σε μία αγκαλιά......το λιμάνι της,στο αέναο ταξίδι της μέσα στο χώρο και το χρόνο.
Λιάνα Πουρνάρα
Comments