Καμία φυλακή δεν μπορεί
την καρδιά να φυλακίσει
ούτε με γκέμια να τη δέσει.
Η καρδιά πάντα δραπετεύει
και
μακριά πετάει λεύτερη
στα όμορφα ταξίδια της,
στο χωριό της,
στο σχολειό της,
το λίκνο της γνώσης της
στο παρελθόν της.
Εκεί που χρωματίστηκε η ζωή της
με άδολα συναισθήματα
αγάπης, υπευθυνότητας,
ευγενούς άμιλλας, φιλίας και ελευθερίας του λόγου.
Φόρεσε λοιπόν όπως τότε ....
την πεντακάθαρη μπλέ ποδιά της
με το κολαρισμένο πλεκτό κάτασπρο
γιακαδάκι της,
χτένισε τα μακριά πλούσια μαύρα μαλλιά της τα έδεσε κοτσίδι
όπως τα ήθελε ο καθηγητής της γιατί δεν του άρεσαν, τότε της έλεγε:
"τα κουρτινάκια"
να της κρύβουν τα μάτια και
τα μάγουλά της..
Ο αθεόφοβος ...
Νόμος ο λόγος του
σκληρός και τιμωρητικός!
Ευτυχώς που είχε
γερό της όπλο το χαμόγελό της.
Όταν την μάλωνε,τον γλύκαινε και χαμογελούσε μαζί της κι
αυτός πανάθεμά τον κάτω από
το παχύ μουστάκι του .
Πήρε λοιπόν το γνωστό της μονοπάτι που ήταν ο πιο σύντομος δρόμος μέσα από τα χωράφια
για το σχολείο της.
Ακριβώς με τις τότε ...
αγαπημένες της συνήθειες.
Πολλές φορές καθυστερούσε στη διαδρομή μαζεύοντας όμορφα αγριολούλουδα να του τα προσφέρει
να τον καλοπιάσει που
όλο παρατηρήσεις και υποδείξεις
της έκανε.
Κι αυτή όλως παραδόξως τον αγαπούσε ..
"Έμαθες να περπατάς κι έχεις ξεχάσει να κάθεσαι"της έλεγε...
αντί για ευχαριστώ.
Αφού τα μύριζε πρώτα,ύστερα
της έριχνε ένα πονηρό βλέμμα...
"Είσαι μια καταφερτζού εσύ....
πω ! πω ! πω ! ο θεός φυλάξει"
Στη τάξη της συνάντησε όλους τους αγαπημένους της συμμαθητές.
Στρογγυλό κάθησε κι αυτή στο πρώτο θρανίο της όπως πάντα για
να την ελέγχει...
Ο κύριος καθηγητής να μην μιλάει μέσα στο μάθημα και
εμποδίζει την παράδοση.
Μπροστά της ο τεράστιος μαυροπίνακας με τ ' αγαπημένα της
γεωμετρικά σχήματα ...
ο κύκλος, το τετράγωνο,
το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο.
Της άρεσε πολύ η γεωμετρία ...
τα μαθηματικά....αυτά ήθελε
να σπουδάσει το τετράγωνο μυαλό της:
"Δικηγόρος να σπουδάσεις ...
σου πάει γάντι γλώσσα δεν βάζεις μέσα σου με την πολυλογία σου,
την δικαιολογία σου, την επιμονή σου και την ξεροκεφαλιά σου....
Όλες τις δίκες θα τις κερδίζεις..."
Να βρε κι ο Αλέκος...
Στο σχόλασμα πρώτος και βιαστικός.
Τι;
Λείπει ποτέ ο Μάρτης
απ' τη Σαρακοστή;
Την πλησιάζει ... την κοιτάζει
σκεφτικός...
Να της μιλήσει;
Να μη της μιλήσει;
Φοβάται μην τον αποπάρει πάλι
μη φάει πόρτα απ 'το 'αγριοκάτσικο'
ίσως αυτή τη φορά σταθεί τυχερός
να καταδεχτεί να του ρίξει μια ματιά...
Να του μιλήσει η άκαρδη.
"Θέλεις να βαδίσουμε σήμερα μαζί
στο δρόμο;"τη ρωτάει ...
Η φωνή της απότομη κοφτή
τον ξαφνιάζει...
τον τρομάζει....
"Αμάν βρε Αλέκο...
ας ήταν μια φορά μόνο να σε δω ..
με τα μούτρα σου καθαρά
χωρίς μουτζούρες και μελάνια...
Δεν μπορώ να σε βλέπω ..
άντε πάρε κανένα καθρεφτάκι
να γυαλίζεσαι,
να βλέπεις τη μούρη σου και
να τη καθαρίζεις!!!
που
μου θέλει η αφεντιά σου
και παρέα στο δρόμο!"
Τριανταφυλλιά Παπανδρέου
Comments