Η μυρωδιά της βροχής του Αυγούστου...
αυτή που έφερε το σμίξιμο των ψυχών μας.
Ένα αγέρι απαλό αγκάλιασε το σώμα σου, γαληνέψες μεμιάς.
Ακούγοντας τις αστραπές φώλιασες
σαν μωρό...
Μην φεύγεις τώρα που φοβάμαι...
Ψιθύρισα.
Θα σε κρατώ για πάντα εδώ...
μου απαντάς.
Στο πέσιμο των φύλλων του φθινοπώρου το δικό σου δένδρο
προσφέρει την ζωή του.
Τα σύννεφα θα συμφωνούν.
Τραγούδι έχουν ακούσει.
Δύο κεραυνοί ενώθηκαν, γιορτή στήνουν με πάθος.
Ακούς;
Σταγόνες σταματούν στο τζάμι έχουν σταλάξει.
Υπογραφή αφήνουν πριν καταλήξουν
χάμω.
Ο Αύγουστος λυπάται...
Commentaires