Αδιάκοπα βήματα με φέρνουν πάλι σε σένα, κάθε μέρα όλο και πιο κοντά σου... κι εσύ δεν παύεις...
παρά μόνο συνεχίζεις να με καλείς...
σιωπηρά, μα έντονα...
Όμως γι ‘αυτό είμαι εδώ..
Ακόμη και χιλιάδες χρόνια
δε θα ήταν αρκετά
ν’ ανιστορήσω
το μικρό αιώνιο δευτερόλεπτο
που με φίλησες
που σε φίλησα
εκείνο
το βράδι του Αυγούστου.
Το πρώτο βλέμμα
το πρώτο φιλί
στο νησί μου
στο νησί σου
στη γη,
τη γη που είναι ένα αστέρι...
Makis Loukeris
Comentarios