Στου Βράχου τη σχισμή
μες τα πέτρινα λιθάρια
στέκεις έρημο μικρό μου
με χαμηλωμένα μάτια .
Πες μου σε παρακαλώ
που βρίσκεις χώμα και νερό...
μέσα στην ξηρολιθιά
με αγριοβόρι παγερό;
Κι αντέχεις τόσα βάσανα
με φύλλα μαραμένα...
να πέφτουνε πεθαίνοντας
στο χώμα κάθε μέρα;
Κόμποι μου πνίγουν τη φωνή
σαν προσπαθώ με υπομονή
όρθιο να κρατήσω
το αδύναμο μου το κορμί.
Λογάριασα και ζύγιασα
την αγάπη της ψυχής μου
την βρήκα ναν ' μεγαλύτερη
από τη δύναμη μου...
Ν ' αντέξει ως την Άνοιξη
η νιότη μου να ζήσει ...
Στην ηλιαχτίδα τη χρυσή
ν ' ανθίσει...να βλαστήσει .
Comments