ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΜΟΥ

Απόψε

έσταξε πολύ δάκρυ ο ουρανός.

Κοντά στ'απομεινάρια τής κολόμπας

έκαψα τα ρέλια τής οδύνης.

Πάνω στο ίδιο χώμα

ο ήλιος σάστισε....

Με το πρώτο χάραμα

κοκκινολαίμηδες και κοτσύφια

οι πρώτοι θαμώνες του κήπου μου.

Πως τρωγαλίζουν με πάθος

τα άλγη τής ξεριζωμένης ρίζας

του μοναχικού δέντρου !

Φιλεύω αδρά τη χάρη τους

με τους σπόρους μου

κι όσο η χαρά ξεχειλίζει

—πάνω στο πυκνό φτέρωμά τους—

ανέμελα οι μικροί φίλοι

σκορπίζουν το σιτάρι μου

στους γειτονικούς κήπους

για να χορτάσουν με τους ροδαμούς

της αγάπης

την ψυχική ασιτία των άκαρδων

περιοίκων.

Αναστασία Νερόλη

Εμπνευσμένο από τον Κήπο

del Profeta KHALIL GIBRAN