Δώρο καρδιάς είναι
η ζέστη που σκορπά ο γελαστός Γενάρης
με τις Αλκυονίδες ημέρες του.
Η βροχή του μικρού Φλεβάρη,
που ανασταίνει τα άνθη
μιας μυγδαλιάς.
Η ισημερία του Μάρτη, που χορεύει,
βραχιόλι κόκκινο πλεγμένο μ' άσπρο στον καρπό.
Το αθώο ξεγέλασμα της πρώτης
τ' Απρίλη,
κι οι μυρσίνες που η Αφροδίτη ανοίγει.
Τα χρώματα στο στεφάνι του Μάη,
άνθη δεμένα με αρισμαρί και μέλι.
Του Ιούνη το αμίλητο νερό,
ευχές που σβήνουν στου Αϊ-Γιάννη τις φωτιές.
Τα χρυσοκίτρινα αλώνια του Ιούλη,
μαντήλι λευκό με ιδρώτα στον κόμπο.
Του Αυγούστου τα κυνικά καύματα,
Σείριος και Ήλιος στο σεργιάνι αντάμα.
Ο μεθυστικός καρπός του Σεπτέμβρη,
ποτήρια σηκωμένα, ζάλη του Διονύσου.
Δώρο καρδιάς είναι
το Τώρα.
Θα αντέξει η καρδιά την ψύχρα;
Λειμώνας ανοιξιάτικος μπορείς να γίνεις;
Ζεστή του φθινοπώρου εσάρπα;
Δείξε μου ουρανό κι αστέρια
κι όρκο στα σύννεφα του πρωινού,
στων ρόδων σου το χρώμα,
των άλλων εννέα, Οκτώβρη μου,
τα δώρα θα επιστρέψω.
...
Σοφία Π. Σαμόλη
Συλλογή: "Κόκκινα Εκουαδόρ"
Εκδόσεις Ανάτυπο.
Comments