Στιγμές μετέωρες

Είναι κάποιες στιγμές μες στη νυχτιά μα και στο φως της μέρας

που έντονα αισθάνεσαι πως σκίζεται η καρδιά,

και αποχωρίζεται η ψυχή από το κουρασμένο σώμα…

Είναι οι στιγμές της λησμονιάς και του θανάτου

των οραμάτων.

Νύχτες απελπισιάς σαν Χίμαιρες που καταπίνουν σιωπηλά

της αστροφέγγαρης αγάπης το ολογράφημα

της λευτεριάς– στο άγιο βήμα τ’ ουρανού.

Πενήντα χρόνια…Και μια Πατρίδα κείτεται βουβή

και αβοήθητη, στο αιματοβαμμένο χώμα.

Λησμοσύνη· χάος επί υδάτων.

Δάκρυα βροχής ποτίζουν τη διψασμένη γη.

Ύδατα προφητικά που συνεγείρουν πυρπολητές θεοί.