"ΣΤΗ ΜΑΝΑ"

Φως που όμοιό του δεν υπάρχει

Χαρά ανείπωτη για το παιδί που θα ΄ρθει

Αυτό την πλημμυρίζει σαν μάθει τον ερχομό σου

Ξέρει πως θα’ ναι αυτή που αιώνια θα έχει τον καημό σου.

Ζεις τη ζωή σου δυνατά, έντονα κάθε μέρα

Ίσως ήρθαν οι στιγμές που σκέφτηκες να τη κάνεις πέρα

Θα σε αφήσει να το κάνεις, ακόμη κι αν πονέσει

Στη τρυφερή καρδιά της μίσος, για σένα, πως να χωρέσει;

Είναι ο βράχος που τρώει αργά η θάλασσα

Κι ας κάθεται εκεί στην αρμύρα μονάχη

Γλυκόπικρες αναμνήσεις θα αναπολεί

Στα γεράματα τώρα συντροφιά για να’ χει.

Κι αν έδωσε τη νιότη της και τη χαρά της

Κάθε τι όμορφο της ψυχής, για σένα

Αξίζει μια κουβέντα, ένα χαιρετισμό

Κι όχι τη κακούργα λησμονιά, λες κι έφυγες στα ξένα.

Σκέψου τι είναι η ζωή, πόση αξία έχει

Ποιος σου τη χάρισε αυτή και πάντα σε προσέχει

Είναι αυτή η σκέψη αρκετή, για να τιμάς για πάντα

Να αγαπάς, να σέβεσαι παντοτινά, την ιερή σου μάνα.

Συμμετοχή στην 1η ποιητική ανθολογία των Εκδόσεων ΚΟΥΡΟΣ, με τίτλο «Άνθη Λόγου και Ψυχής».

Μιλτιάδης Γκάγκος🌹