🌹ΣΤΗΝ ΜΑΝΑ🌹

Θέλω να δώσω κάτι…

Στην Μάνα την καθημερινή,

που μ’ αποχαιρετά στην εξώπορτα του σπιτιού.

Στην Μάνα που με προσμένει το μεσημέρι

για να μου σερβίρει ζεστασιά.

Στην Μάνα την ξάγρυπνη, της υπομονής,

που αφουγκράζεται τις νύχτες την ανάσα μου.

Στην Μάνα την παντοτινά γενναία,

που μου γιατρεύει τις ανοιχτές πληγές.

Στην Μάνα που μ’ αγαπάει, που με πονάει,

που με διαβάζει, με χαϊδεύει, με φροντίζει,

που μου δροσίζει τον πυρετό, με μαλώνει.

Θέλω να δώσω κάτι…

Στην Μάνα που τριγυρνά στα φανάρια

με τις ελπίδες της ξυπόλητες.

Στην Μάνα του κόκκινου πολέμου,

που ψάχνει τα παιδιά της στην σκόνη.

Στην Μάνα που υπομονετικά θηλάζει

χτίζοντας όνειρα με το γάλα της.

Στην Μάνα της μακρινής, άγονης γραμμής,

που ζυμώνει ψωμί όταν το πλοίο δεν φτάσει.

Στην Μάνα που ζει στην αφόρητη σιωπή,

γιατί η ελπίδα της έχει σβήσει.

Θέλω να δώσω κάτι…

Στην Μάνα που άντεξε κοιτώντας

καρφιά και λόγχες να τρυπάνε το παιδί της.

Στην Μάνα που χειροκροτεί στις Ολυμπιάδες

τους άθλους των παιδιών της.

Στην Μάνα που ποτίζοντάς την

καρπίζει μυγδαλιές και γιασεμιά.

Στην Μάνα που γεννά τα παιδιά της αβοήθητη

μέσα στο κρύο, στην ζέστη, στο σκοτάδι.

Θέλω να δώσω κάτι…

Σ’ όλες αυτές τις Μάνες,

όπου κι αν βρίσκονται…

Ένα λουλούδι, ένα λουλούδι τους ταιριάζει,

ένα δροσερό τριαντάφυλλο, μια ταπεινή ανεμώνη.

Ένα φιλί, ένα ζεστό φιλί,

χωρίς αργύρια στην μέση και ανταλλάγματα.

Κι ακόμα, ένα ευχαριστώ από βαθιά

γι’ αυτό που είναι,

γι’ αυτό που είμαι,

γι’ αυτό που ζω.

Πιστεύω

αν όλα αυτά τα δώρα απ’ την ψυχή προσφέρω,

μ’ ένα πλατύ χαμόγελο ν’ ανταμειφθώ

και μ΄ ένα δάκρυ – όλο αγάπη – ίσως βραχώ.

Κι έτσι βρεγμένο θα κουρνιάσω,

στην κάμαρή μου θα κρυφτώ,

μια προσευχή να κάμω στο Χριστό.

Θέλω τη Μάνα Του να κάνω να δακρύσει

και μέσα απ’ την καρδούλα Της γλυκά,

τις Μάνες όλου του κόσμου ν΄ ευλογήσει.

🌹

(Στην κάθε μάνα αφιερωμένο μα και με βαθύ σεβασμό σε όλες τις γυναίκες που προσπαθούν με κάθε τίμημα, ψυχικό και σωματικό, να βιώσουν την απόλυτη ευλογία).

...

Σοφία Π. Σαμόλη