Στα παλιά χρόνια

στα παλιά χρόνια,

η αγκαλιά ζούσε και έσταζε μέλι,

τα μάτια μιλούσαν μεταξύ τους και έλαμπαν από αγάπη,

το μέτωπο καθαρό άστραφτε από καλοσύνη και όνειρα,

τα μάγουλα ροδοκόκκινα απο το χάδι ένιωθαν τον ήλιο να φωτίζει τις στιγμές,

στα παλιά χρόνια,

ο αέρας ήταν πάντα δροσερός,

τα βράδια το φεγγάρι έμπαινε από τα ανοικτά παράθυρα και η σιωπή τα έλεγε όλα,

η εσωτερική αυλή με τα σταφύλια της κληματαριάς ήταν η απογευματινή έξοδος με τα χαμόγελα να φυτεύουν το αύριο,

τα χρόνια εκείνα ζωγράφιζαν ουρανούς, κάμπους και θάλασσες,

τώρα όλα έχουν πάρει άλλους δρόμους, όλα στάσιμα και θολά,

ο φόβος ζει πάνω απο τις στέγες, η ζωή με τα δεκανίκια στα χέρια προσεύχεται για την επόμενη μέρα να ξυπνήσει ειρηνικά!

Κατερίνα Ηρακλέους 🌹