Νιώθω κι απόψε
μόνη μου.
Χωρίς ένα χάδι
μια αγκαλιά.
Γνώριμο συναίσθημα
μου γελάει πάλι
η δόλια.
Δάκρυα τις στιγμής
η ζωή μου περνάει
σαν ταινία.
Χάνομαι μέσα στο πλήθος
ξένη ανάμεσα σε ξένους.
Βλέπω πρόσωπα
να με κοιτάζουν.
Ένας παλιάτσος
μου προσφέρει
τριαντάφυλλο.
Κοιτώ το δάχτυλο
αιμορραγεί.
Χαμογελώ και με το
κόκκινο κραγιόν
την πόλη χαιρετώ.
Κηλίδες στο πάτωμα
αφήνω ίχνη
από λασπωμένα
βήματα.
Περπατώ και χαμογελώ.
Ο παλιάτσος
κάνει μια υπόκλιση.
Κλείνω τα μάτια
πέφτω
νιώθω μια δύναμη
να με σηκώνει.
Με τραβάει στα άδυτα
τις ψυχής τα σκοτεινά.
Opmerkingen