Έρωτα φλόγα αθέατη, φτερά από φωτιά,
σαν άνεμος με παίρνεις, μες στα σκοτεινά.
Στα μάτια σου αστέρια, στον ήχο σου σιωπή,
μια θάλασσα από όνειρα που πάντα με καλεί.
Σε κάθε άγγιγμά σου, ο χρόνος σταματά,
τα χείλη σου χαράζουν, μια φλόγα στην καρδιά.
Σαν ήλιος σε μια νύχτα, που ξέχασες να 'ρθεις,
μα γέμισες τον κόσμο, με θρόισμα ψυχής.
Είσαι το φως που ανάβει στα μάτια τα κλειστά,
το δάκρυ που κυλάει, στα λόγια τα κρυφά.
Μα κι όταν φεύγεις πάλι, σε ψάχνω με καρδιά,
γιατί μες στο σκοτάδι, σε βρίσκω πιο βαθιά.
Έρωτα, εσύ, που στέλνεις τα βέλη στην καρδιά
μοιάζεις με χάδι μεταξένιο και τρυφερή αγκαλιά.
Σαν κύμα με τραβάς, με θέλγεις με φιλιά,
σε γεύομαι, σ’ αρπάζω και ζω σαν τα παιδιά.
Comments