Ρυτίδες...🌹

Χάδι απαλό στο πρόσωπο

το αγέρι που σε αγγίζει

ρυτίδα ακουμπά γλυκά

το νιώθεις δεν σε αφήνει.

Στέκεται εκεί ανάμεσα

στο μέτωπο περνάει

σταγόνα του ιδρώτα σου

θέλει να ακουμπάει.

Εκεί μαζεύτηκαν πολλές

είναι μικρές γραμμούλες

η κάθε μια έχει να πει

μια ιστορία υπαρκτή.

Εγώ! Ρυτίδα, η πιο παλιά

που τη σειρά κρατάω

κάθομαι δω χρόνια πολλά

αντέχω δεν ρωτάω.

Έχω αφέντη τρομερό

το μαγικό το τζίνι

λυχνάρι φέγγει να κρατώ

το όνειρο μη σβήνει.

Οι άλλες είναι πιο μικρές

να δες τες! Πιο καινούριες!

Τις λένε "χρόνια" στο όνομα

η μια είναι η σοφία,

η άλλη είν' η υπομονή

δείχνει μια μαεστρία

και η τρίτη η καλύτερη

είναι η εμπειρία!

Αυτήν ακούμπησα κι εγώ

αυτήν πολύ αγαπάω

σκοπό της έχει να μου πει

για όλες τις παραπάνω

και το αγέρι πάντα εκεί...

Δροσίζει την μικρή πληγή.

Άκουσε τώρα το εξής:

Περήφανη θα τις κοιτώ

θα ακούω κάθε λέξη

που έχει τώρα να μου πει

μέχρι η Αυγή να φέξει!

Ευαγγελία Αλιβιζάτου 🌹