Μια αμμουδιά να κλάψει
αφήνοντας να κυλήσει ένα
βοτσαλάκι χρυσοκίτρινο
από το βλέμμα του ήλιου.
Ένα δάκρυ αγκιστρωμένο
που μεταμορφώνεται
σε πανέμορφη γοργόνα
χτενίζει τα μαλλιά της
στον καθρέφτη του ουρανού…
Εκείνος ένας μοναχικός
αστερίας ντύνεται βιαστικά
φορώντας ρούχα μοναξιάς
και κολυμπάει αμέριμνος
μέσα στα μάτια τα γαλάζια
της θάλασσας…
Η μοναξιά ζηλεύει που
αγαπά πλατωνικά ερωτικά,
ο αστερίας την γοργόνα,
και ένα βράδυ καλεί τον ήλιο
και του καίει τα ρούχα
τα δικά της,
της μοναξιάς…
Δεν πειράζει η μοναξιά
τώρα φορά φεγγάρια
για καπέλο
και γυρνά σε ακρογιαλιές
να μακιγιάρει
την μοναδική ομορφιά της
την μοναξιά που όλοι την ποθούν
μα δεν ερωτεύεται ποτέ της!
Comments