Πότε της χαράς το μέλι θα τρυγήσουμε;

Ω, της οπώρας γλαυκή εποχή, του ώριμου ήλιου,

η επιστήθια φίλη που μαζί του συνωμοτείς…

δώρα εκλεκτά–γλυκά προσφέροντας, στο πάμφωτο τοπίο.

Το γλυκασμό των ψυχών προσμένοντας,

με της χαράς το αντίκρισμα, με του έρωτα

το σκίρτημα, σε εμπόλεμο πεδίο.

Παράκληση γραπτή, με της καρδιάς μου τη γραφή,

στα πλατύσκαλα του Αυγούστου αφήνω, ταπεινά

και δέομαι:

Με άφθονους γλυκούς καρπούς

των σπιτιών τα δέντρα να λυγίσεις

τα κλήματα π’ αγκάλιασαν τις στέγες

με γλυκά τσαμπιά σταφύλια να γεμίσεις

και μαζί του, να τα ευλογήσεις.

Όλους τους καρπούς στους κήπους

βαθιά να ωριμάσεις· το πεπόνι, το καρπούζι

τα φουντούκια–να ‘χουν καρδιά γλυκιά

και τα μπουμπούκια να ετοιμάσεις, να’ναι πολλά,

να γίνουν άνθη για τις μέλισσες.

Ω, χρυσοφέγγαρη εποχή που μαύρες θύμισες ξυπνάς

πολλές σαν το μελίσσι και που ποτέ το βουητό τους δεν τελειώνει… 

Μνήμες του θυμαριού, σαν του ζεστού καλοκαιριού του 74’

που ξεχειλίσανε οι κυψέλες

και που δεν προλάβαμε χαρές και μέλι να τρυγήσουμε.

Λευτέρης Ελευθερίου