Πυγολαμπίδες
Στου δειλινού τη σιωπηλή στιγμή,
πυγολαμπίδες γεννιούνται στη γη.
Μικρές φωτιές, χορός μυστικός,
σαν άστρα που έπεσαν σε κόσμους περίεργους.
Αιθέρας τις κρύβει, τις παίρνει μακριά,
μα πάντα γυρίζουν στα ίδια εδάφη.
Ψιθυρίζουν τραγούδια, με φως πράσινο, ερυθρό, κιτρινωπό.
Στα μάτια του χρόνου, γλυκό φτερωτό παιχνίδισμα.
Φωτίζουν το σκότος,
σε μια στιγμή αιωνιότητας
καθώς αιωρούνται.
Εύθραυστες σαν λαμπιόνια παρατεταμένων χριστουγέννων.
Πυγολαμπίδες, ψυχές νεραϊδόκοσμου,
φάροι μικροί στου πελάγους τον κήπο.
Χορεύουν στο όνειρο, στα άνθη πηδούν,
και μαζί τους πετάει η ματαιότητα των γρίφων.
Ιωάννα Σταθοπούλου
תגובות