Προσμονή...🌹

Αφιλόξενο το σπίτι

Δεν χωράει κανέναν..

Ούτε συγγενείς ούτε φίλους

Στην  εξουσία της προσταγής

καταρρέει ο χρόνος.

Περίλυπος  του σπιτιού ο κήπος.

Κανείς δεν μυρίζει τα γιασεμιά.

Ούτε τα ρόδα που  μοσχοβολάνε

 Ίσα που πρόλαβαν τα χελιδόνια

την τολμηρή αμυγδαλιά

Κλείνουν ερμητικά οι πόρτες.

Φοβούνται πια οι άνθρωποι

Χαιρετιούνται  στις αποστάσεις

της κρύας άνοιξης των μπαλκονιών.

Οι αγκαλιές ανύπαρκτες

μαρμάρωσαν οι ψυχές 

Σωτήρια λόγια δεν ακούγονται

Στην αναμονή οι πιστοί

της αγάπης το καταφύγιο,

κει που η ψυχή εξαγνίζεται 

"Λάβετε, φάγετε τούτο μου εστί το Σώμα"

να γίνουν ένα μαζί Του

και Αναστάσιμους ύμνους να ψάλλουν!

Εύα Γεωργίου 🌹🌹