Πού βρίσκεται η ζωή,
πού
νομίσαμε πως κρύβεται
κι απεγνωσμένα τρέχουμε;
Υπνοβατούμε στο κενό που
έφτιαξε η τρελή μας θέληση
σε κλειστά δωμάτια κι απέραντους
δρόμους,κι η ζωή ειν' αλλού.
Οι κήποι ανθίζουν κι εμείς
τρέχουμε ,
η βροχή μας χτυπά το πρόσωπο
κι οι εποχές αλλάζουν, εμείς
όμως
τη ζωή κυνηγάμε.
Ο ήλιος πυρώνει τα όνειρα,
οι σκέψεις
γεννούν εφιάλτες, κι όλο μιλάμε
σε χρόνο μέλλοντα
Χρόνος ενεστώτας ,της ζωής και της ομορφιάς, ζωή σημαίνει χρώμα μυρωδιές ,
άγγιγμα ,χαμόγελο, σημαίνει στιγμή .
Περνά με ταχύτητα μέσ' απ' το χρόνο
κι εμείς ετοιμοθάνατοι της συνήθειας,
φλυαρούμε κι αργοπεθαίνουμε μέσα
από ανούσιες λέξεις κι ακριβά όνειρα.
Ασφικτυούμε σε ραγισμένες αγκαλιές
κι αναπολούμε κάλπικη ευτυχία .
Οι χαρές μικρές κι η ζωή στιγμές,
θέλει καινούργιο ουρανό κι απέραντη
Άνοιξη,όχι άλλες μνήμες φθινοπώρου.
Comments