"Πολλές συγνώμες" γράφει η ταλαντούχα Θεοφανώ Θεοχάρη

Έχω να ακούσω καιρό την φωνή σου

και εσύ την δική μου σαφώς την ξέχασες.

Μ΄ αγάπησες κάποτε αρκετά ή πολύ.

Από μακριά τώρα, ίσως με μίσος,

αλλάζουμε βλέμματα.

Όμως, ψέματα.

Πνιγόμαστε από αισθήματα αφανέρωτα.

Λιώνουμε από αγάπη και έρωτα.

Χωρίσαμε, φύγαμε, σαν κάποιες

δυνάμεις μακριά μας κρατούσαν.

Πιστά στα όνειρα μόνο βλεπόμασταν.

Σε αυτά ζούσαμε και αυτά μας ζούσαν.

Έτσι περνάει ο χρόνος, φεύγει η ζωή.

Θα πεθάνουμε κάποτε και κανείς μας

δεν θα ξέρει και κανένας δεν θα μας πει,

αν μισηθήκαμε ή αγαπηθήκαμε

πάρα πολύ.

Μέσα απ΄ το βάθος των καιρών,

των χαμένων χρόνων και ευκαιριών,

οι πληγωμένες αγάπες,

μας χαιρετάνε.

Χαμογελούν πικρά και κάπου πάνε,

να κλάψουνε κρυφά και μόνες.

Έχουν να πούνε πολλές συγνώμες.