ΠΟΙΗΣΗ...✨

Ποίηση, σήμερα είναι η γιορτή σου...

Όμως εγώ, κάθε στιγμή σε υπηρετώ

και υποκλίνομαι με σεβασμό

και χάνομαι στον οίστρο της φωνής σου...

Είσαι ποτάμι που κυλά,

ρέεις στις ράχες της ψυχής μου

και χείμαρρος ξεχύνεσαι,

στις θάλασσες του νου μου ...

Ανθείς με στίχους στην καρδιά,

απόσταγμα, απαύγασμα,

λόγος βαθύς του νου μου...

Ω, ποίηση άγγιγμα γλυκό,

τραγούδι της ψυχής μου.

Το καλαμάρι σου κρατάς,

τα χνάρια της ψυχής μου αντιγράφεις...

Σαν περπατώ, όταν πετώ,

σαν κείτομαι στο χώμα,

σαν βρίσκομαι στα τάρταρα,

στης άβυσσου το δώμα...

Όταν ο έρωτας στα ουράνια με υψώνει,

πάθος, λατρεία γίνεσαι...

της άνοιξης, ηλιόπλεχτο στεφάνι...

Ω ποίηση... τα πάντα ξέρεις και υμνείς...

Τον ήλιο, τ'αστέρια,την σελήνη.

Πως λέξη-λέξη δεν ξεχνάς,

το γέννημα που γίνεται στην μνήμη...

Γίνεσαι θλίψη και καημός,

του πόνου αποκούμπι,

γίνεσαι δάκρυ, στεναγμός

της ξενιτιάς τραγούδι...

Στίχο με στίχο το μετράς,

το κάθε καρδιοχτύπι,

σαν την ψυχή μας κυβερνά,

πότε η χαρά και πότε η λύπη...

Περνάς διαβαίνεις μονοπάτια...

Ξέρεις στα μάτια να κοιτάς,

να γράφεις για την πείνα των λαών

και για αδειανά ψυχών παλάτια...

Ω ποίηση...σύννεφο συ, βροχή...

αντάρα, καταιγίδα..

Εσύ φανός μες στην ζωή,

μπροστάρης και ελπίδα...

Πρώτη σ' αγώνων τη γραμμή...

Πύρινος λόγος, θούριος, πυγμή.

Το δίκαιο με σέβας το τιμάς

και του εχθρού το άδικο,

με θάρρος το χτυπάς...

Ω ποίηση, Θεά υπέρλαμπρη, σεβάσμια,

η πιο 'μορφή του λόγου,

δεν σε πτοούν, δεν κλείνουνε για σε

τα σύνορα του κόσμου...

Εσύ το νουν, τη σκέψη κυβερνάς,

κανέναν δεν φοβάσαι

κι όταν το λόγο αρχινάς,

σαν όνειρο πλανάσαι...

Στα πέρατα του κόσμου ακουμπάς

και στις καρδιές κοιμάσαι...

Λιλή Βασιλάκη ✨