ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΟΥ

Ζωγραφική Κώστας Κούκας

Δυο λέξεις μόνο ζήτησα

απ' τα πικρά σου χείλη

δυο λέξεις που ζωγράφισαν

της νύχτας το κενό.

Φεγγάρι εσύ αφανέρωτο

στα σύννεφα κρυμμένο

φεγγάρι που δεν πρόφτασα

ποτέ μου να το δω.

Εγώ σαν δέντρο την αυγή

στην πέτρα μαραμένο

με όλες τις ρίζες του νεκρές

στο χώμα αφημένο.

Κι εσύ πετάς στον άνεμο

με το φτερό σπασμένο

στης θάλασσας τα κύματα

στου χρόνου τον βυθό.

Θα 'ρθω ξανά μια άνοιξη

στο παγωμένο βλέμμα

και απ' το κλειστό παράθυρο

σαν ήλιος θα φανώ...

Λόγια και φωτογραφία : Κώστας Κούκας