Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ🦜

Ήρθε και σήμερα στο τζάμι

Εκείνο το μικρό πουλάκι

Με τον κόκκινο λαιμό κι έτρεξα για να το δω

Είχε χιόνι έξω παντού και τροφή να βρει, που;

Άνοιξα, τρόμαξε πολύ κι έφυγε σαν αστραπή

Το πρωί του έβαλα σποράκια, κρύφτηκα και περίμενα

Πίσω απ' τα πατζουράκια

Άρχισε να ρίχνει χιόνι, κλειστοί όλοι οι δρόμοι.

Με τα φτυάρια το τραβούν, στην άκρη οι πατεράδες

Δρόμο ν ανοίξουν ..

Κινήσαμε για το σχολειό, γαντάκια, σκούφους, τσάντες

Το μεσημέρι κοίταξα, εκεί ήταν τα σποράκια

Θλιμμένη τότε σκέφτηκα, πάγωσαν τα πουλάκια

Κοκκινολαίμη μου μικρέ, έλα που σου φωνάζω

Να πάρεις τα σποράκια σου, να πεις το τραγουδάκι

Μελωδικά σαν τραγουδάς, μοναχικά που τρέχεις ;

Ήρθε τότε και χτύπησε, το τζάμι με ρυθμό

Στο χιόνι πάνω πάτησε, είχε κρυφτεί το φαγητό

Κι από τότε ερχότανε ξανά, κάθε πρωί να κελαϊδά

Να τρώει τα σποράκια του, με ήλιο ή με χιονιά

Με την παρέα του ένιωθα "μία" ζεστή χαρά

Τον κοκκινολαίμη που βοήθησα, στο κρύο του χιονιά

Και βρήκα ένα φίλο!!

Βάσια Μητράκου 🌹