Ο ΤΡΥΓΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Με τρυγάς ρώγα τη ρώγα και με στύβεις σαν το μούστο

Που αφρίζει και στον έρωτα μεστώνει

Μες στην θέρμη των αισθήσεων

φουντώνει

Ανεμόσκαλα μου γίνεται και της ζάλης το κρασί ...

Με ρουφάς σταλα τη στάλα και μ' ευφραίνεσαι με γούστο

Μες στα πάθη με ζαλίζεις και με λιώνεις

Με το μπρούσκο ηδονής σου με ζυμώνεις

Στης σπιρτάδας σου το ρέμα και τον πόθο τον θρασύ.

Λευτέρης Σιώμος/ 202δ.π.ελ