Όσο θα διασχίζεις τις θάλασσές μου...
Πόσο παράξενη η ζωή...
Πόσα σου κρύβει μέχρι να σου τα αποκαλύψει...
Όταν βρήκα τον δρόμο της καρδιάς σου και άρχισα να τον διαβαίνω ήταν σαν να τον γνώριζα βαθιά μέσα μου. Δεν ήταν κάτι άγνωστο και ξένο για εμένα.
Ήταν ένα γνώριμο και ζεστό μέρος που έδειχνε πως πάντα έλειπα από εκεί και ήρθε η ώρα να βρεθώ κοντά του!
Μου έλειπε χωρίς να το γνωρίζω, χωρίς να το αισθάνομαι, χωρίς να φαντάζομαι ότι θα έρθει αυτή η στιγμή.
Τα φύλλα άρχισαν να παίρνουν τις αποχρώσεις του φθινοπώρου πια. Ζεστές αποχρώσεις όπως των εσπεριδοειδών, του κόκκινου, του πορτοκαλί και του κίτρινου.
Η βροχή να πέφτει και να αφήνει την μυρωδιά πάνω στο βρεγμένο χώμα και εγώ να σου κρατάω το χέρι.
Ο αέρας να φυσάει και οι σκέψεις και τα λόγια αγάπης να κυκλώνουν το νου φέρνοντας σε, όλο και πιο βαθιά μέσα μου.
Με ότι αγαπάς να μοιράζεσαι χώρο, χρόνο και στιγμές...
Εγώ όλα τα μοιράζομαι μαζί σου πια και δεν κρατώ τίποτα για εμένα.
"Σε αγαπώ..." να λες και να σου απαντούν "Εγώ, περισσότερο..."
"Σε θέλω..." να λες και να σου απαντούν "Με έχεις..."
"Μαζί..." να λες και να σου απαντούν "Εγώ, χωρίς εσένα δεν ζω..."
"Πάμε..." να λες και να σου λένε "Φύγαμε" από το πρώτο λεπτό...
"Ήθελα να σε δω..." να λες και να σου λένε "Άνοιξε την πόρτα..."
"Μου λείπεις..." να λες και να σου λένε "Όχι όσο σε εμένα..."
"Δεν ζούσα πριν αντικρίσω τα μάτια σου..." να λες και να σου λένε "Γεννήθηκα για εσένα..."
"Αγάπησε με..." να λες και να σου λένε "Σε αγάπησα πριν γεννηθείς..."
"Που ήσουν τόσα χρόνια..." να λες και να σου λένε "Σε περίμενα όλη μου τη ζωή..."
Όσο θα διασχίζεις τις θάλασσές μου...τόσο θα αγναντεύεις τους ορίζοντές μου, έρωτά μου!
ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΖΑΛΟΥ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΔΑ
Comentários