Νυχτόβιες μνήμες και όνειρα κορυβαντιούσαν στη χειμερινή βεγγέρα,μοιράζονταν το άλικο γλεύκος
από το ίδιο των στοχασμών το ποτήρι.
Αισθήσεις κι αισθήματα σέρναν χορό,τα άστρα ανέσπεροι σκοπιωροί στη δίκη τους αθώα προσέγγιση,παιχνιδίσματα σε απρόβλεπτες μεταλλάξεις.
Στο ακροκέραμο του ορίζοντα,οι πρώτες καλημέρες στο μέλλον,
το ανάβλεμμα στον Ήλιο τον Υπερίωνα στο δικό του δοξαστικό πανηγύρι.
Άναρχο της μέρας το ταξίδι σε χάρτη χωρίς σύνορα και στίγμα,μετέωρο το βήμα του ονείρου ακροβατεί
στις όχθες της επιβίωσης.
Στο λιόγερμα το έγχρωμο της μέρας,η περιπλάνηση αδιέξοδη, βουβή,λυτρωτικός ανασασμός το κάλεσμα στο νυχτέρεμα μιας νέας βεγγέρας.
Α.ΝΑΣΙΟΠΟΥΛΟΣ
Comments