ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ

Η δουλειά του παππού της ήταν, επαγγελματίας κλόουν.

Έτσι πορεύτηκε όλη του την ζωή. Έτσι μπόρεσε και παντρεύτηκε και έκανε δύο παιδιά.

Την μητέρα της και την θεία της.

Τα γενέθλια της έτυχε να πέφτουν πάντα μέσα στις αποκριάτικες εκδηλώσεις. Γεννημένη στις 25 του Φλεβάρη βλέπεις.

Στο πάρτι που της ετοίμαζαν κάθε χρόνο όλα ήταν στολισμένα ανάλογα και πάντα τα παιδιά που ήταν καλεσμένοι θα ήταν μεταμφιεσμένα. Ανυπόμονα έρχονταν τα παιδιά για να γελάσουν με τα αστεία του παππού της.

Κυλούσαν όμορφα τα παιδικά της χρόνια γεμάτα χαρά και χαμόγελα. Αγαπούσε τον παππού της πολύ και κατείχε ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά της.

Ήξερε πως να την κάνει να γελάει ακόμη και στα δύσκολα.

Μία μέρα πριν την τελευταία Κυριακή των Αποκριών στα δεκαεπτά της, την ρώτησε:

- Πως θα ήθελεςνα περάσεις;

Τι είναι αυτό που θα σε έκανε ευτυχισμένη;

- Δεν έχω σκεφτεί κάτι που θα με έκανε να είμαι ευτυχισμένη στην δουλειά.

- Αν η εργασία σου δεν σε κάνει ευτυχισμένη, τότε δεν θα την κάνεις σωστά.

- Η μητέρα θέλει να γίνω δασκάλα και ο πατέρας ότι θέλω, αρκεί να σπουδάσω.

- Εσύ τι θέλεις πραγματικά όμως;

Σε σκέψεις μπήκε εκείνη την ημέρα. Όλη την μέρα σκεφτόταν.

Όλες οι δουλειές έχουν κάτι κοινό. Σου αποφέρουν χρήματα, όμως τι θα ήταν η πραγματική ευτυχία;

Το βράδυ πήγε στον παππού της διστακτική.

- Ξέρεις κάτι παππού;

Θυμάσαι το τελευταίο πάρτι γενεθλίων μου;

Εκείνο που ντύθηκα κλόουν και με έβαψες με τις μπογιές σου;

- Το θυμάμαι! Δεν έχω ξεχάσει καμία στιγμή στην ζωή σου.

Τι έγινε με εκείνο το πάρτι;

- Ήταν η πιο όμορφη ανάμνηση μου. Ήταν τότε που έκανα τους ανθρώπους και ειδικά τους φίλους μου να γελάνε.

Πόσο όμορφα ένιωσα.

Ο παππούς της την κοίταξε σκεπτικός.

Κάπου πήγαινε ο νους του αλλά δεν ήθελε να το δεχτεί.

Ποιός θα άκουγε την κόρη του και τον γαμπρό του.

- Νομίζω ότι αυτό θα ήθελα να κάνω... Να κάνω τους άλλους να γελάνε με την ψυχή τους.

- Ξέρεις;...της είπε εκείνος. Δεν είναι πάντα εύκολο. Υπήρχαν στιγμές που εγώ δεν ήμουν πάντα ευτυχισμένος. Υπήρχαν στιγμές δύσκολες.

- Ναι, αλλά όταν έκανες τα παιδιά να γελούν;

- Τα παιδιά είναι τα πιο σημαντικά πλάσματα επάνω στην γη!

Δεν το σκέφτηκα πόσο χαρά ζωής, μου έδινε αυτό στις δύσκολες στιγμές...

- Σε ευχαριστώ πολύ παππού!

Τώρα ξέρω τι θέλω να κάνω. Θα σπουδάσω όπως πρέπει να έχω ένα εφόδιο για την ζωή.

Όμως αυτό που θα κάνω είναι να κάνω τα παιδιά να γελούν!

Θα φοράω ένα μεγάλο χαμόγελο και θα δίνω ευτυχία!

Το απόγευμα βρήκα και την στολή μου που φόρεσα εκείνη την τελευταία φορά που ντύθηκα. Περίμενε να δεις...

Πήγε, ντύθηκε και σε λίγη ώρα ήταν μπροστά του με ένα πελώριο χαμόγελο και ευτυχισμένη για την απόφαση της.

Στέλλα Παζάλου ♥️