" Οδός Ονείρων"

"Οδός Ονείρων " έγραφε η διεύθυνση.

Είχε ξεθωριάσει η ταμπέλα, μα όχι από τον τοίχο των επιθυμιών κι ας αδυνατούσε ο ταχυδρόμος να συντηρήσει προσδοκίες!

Το τελευταίο γράμμα ποτέ δεν βρήκε παραλήπτη!

Ατόνισαν οι εικόνες...θόλωσε η μνήμη..., μα έμεινε έντονα χαραγμένο εκείνο το χαμόγελο

ως νιότης παρακαταθήκη, προίκα πανώρια τα λόγια της στης ζωής το άρμα φορτωμένη!

Κι εκείνη η υπόσχεση αγκάθι είχε γίνει!

Αδυνατούσε με ξεγνοιασιά να πορευτεί σε ολόκληρη την ζήση!

Θολές πλέον οι εικόνες...,ασθενής

η μνήμη...,μα ως τάμα στην Παναγιά το ένιωθε, τους λόγους, την αιτία να της εξηγήσει, μα έπρεπε πρώτα να την βρει ,επιβαλλόταν έστω και τώρα να την συναντήσει!

Ποια αξία έχει ο χρόνος που έβγαιναν μαζί, με όσα είχαν ζήσει!

Δεν αναγνώρισε το ρημαγμένο σπίτι!

Προσπέρασε...μα πριν τον κατήφορο της λήθης..., κοντοστάθηκε..., αρώματα ζωής...τον τύλιξαν από τον εγκαταλελειμένο κήπο...,αύρα παράξενη...,νιότης σφρίγος...,μνήμες υπνωτισμένες ξύπνησαν...,γύρισε πίσω...!

Με την ανάσα και το μανίκι του καθάρισε τον πολυκαιρισμένο οδοδείχτη, που δύσκολα εντόπισε στου γιασεμιού το δίχτυ.

Η "Οδός Ονείρων" έλαμψε πρώτα στην καρδιά του και μετά αποκαλύφθηκε στα μάτια του.

Από χαμόγελο ευτυχίας συνοδεύτηκε η ανακούφιση...

Ήταν λυτρωτικός ο αναστεναγμός!

Έριξε την ματιά του στο μπαλκόνι. Με δυσκολία δύο χέρια προσπαθούσαν να ανοίξουν τα ταλαιπωρημένα από τον χρόνο και κουρασμένα από την αναμονή παραθυρόφυλλα!

Τα ασημένια και αχτένιστα μαλλιά της λούστηκαν από το φως της θαλπωρής του Νοέμβρη και ήταν έτοιμος να αναφωνήσει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ, όπως το τελευταίο βράδυ που την αποχαιρέτησε για να καταταγεί στις υπηρεσίες της πατρίδας!

Άνθισε το περβάζι!

Χαμογέλασε η ψυχή του !

Τώρα ήταν έτοιμος για όλα....ακόμα και για το μεγάλο αντίο!

Καλό Νοέμβρη φίλοι μου, η αισιοδοξία δεν κοστίζει!

Βαγγέλης Γιάννος 🌹