Νυχτώνει...

Πόσο όμορφα μυρίζει απόψε...

και αυτό το ανείπωτο αντίο

έγινε ψίθυρος.

Πως να γυρίσω το χρόνο πίσω;

Τα φώτα έσβησαν...

έπιασε βροχή...

Το όνομα σου γράφουν οι ψιχάλες,

καθώς ένα δάκρυ τις ακούμπησε.

Σεπτέμβρης...

απόψε το φεγγάρι περιμένει τον χρόνο,

ν' αντέξει τη λύπη, να σβήσει τον πόνο.

Σωπαίνω κι απόψε φεγγάρι μου.

Ρυτίδιασαν οι λέξεις μου.

Φοβάμαι τη μοναξιά...

Νυχτώνει...

και γω...

περιμένω...

Σωτηρούλλα Τζιαμπουρή Χατζηκωσταντή 🌹