ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΦΩΣ ΑΝΟΙΚΤΟ

Αν πάρεις μια χτένα την νύχτα και χτενίσεις τα μαλλιά της δεν θα βρεις ούτε ένα κόμπο,

όμορφα και λαμπερά.

Έχει μια απέραντη καλοσύνη,

σε νιώθει και σε τραβάει κοντά της σαν βάλσαμο,

Δεν ακούς φωνές, ούτε τηλέφωνα να κτυπούν.

Δεν υπάρχει συνωστισμός,

δεν διαγράφει,

δεν έχει μελάνι, δεν έχει χαρτί.

Η χούφτα της χωράει όλα τα άσχημα και όμορφα,

αφήνεσαι στο δικό της φως

στη σιωπή της αρμονίας της.

Η νοσταλγία κοντά της είναι μια υποσημείωση,

η συγκομιδή της είναι οι εποχές που και αυτές έχουν χάσει τα λογικά τους

μια είναι η γλώσσα της,

η αλήθεια !

Κατερίνα Ηρακλέους