Νεκρή Άνοιξη🌹

Με τρύπια παπούτσια και με αυτό το μπαλωμένο κόκκινο φουστάνι που αγαπούσε πολύ, ανέβαινε τα σκαλοπάτια σωπαίνοντας.

Προχωρούσε ανάμεσα στους πελώριους ίσκιους που κρεμόντουσαν σαν προβολείς στους σκοτεινούς δρόμους.

Με τα χέρια της πάλευε μες τη νύχτα, να μπαλώσει την τρύπια ψυχή της, με την ίδια κλωστή που την έραβε εδώ και χρόνια...μα δεν έκλεινε...

Έσταζε αγάπη ...μα δεν υπήρχε πουθενά.

Ο θάνατος έσκαβε στο σώμα της.

Μύριζε λιβάνι από ένα πεθαμένο έρωτα.

Ένιωσε το θάνατο ν'αφήνει ένα ουρλιαχτό στο σκοτάδι.

Δεν είχε άλλη κλωστή να μπαλώσει τη ψυχή της.

Την ξέχασε κι απόψε ο θάνατος να προσεύχεται για ένα κουρελιασμένο έρωτα.

Σωτηρούλλα Τζιαμπουρή🌹