Όσες αλλαγές και να κάνεις, ότι και αν σου φανεί διαφορετικό.
Ίδια τα πάντα μένουνε, τα ίδια, όπως πρίν καιρό.
Είναι κάτι πράγματα και κάτι συναισθήματα,
που δεν θ' αλλάξουν, όσα κι αν είναι τα βήματα.
Είναι κάποια πρόσωπα, που σε κοιτάζουν μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.
Μα και αυτά τα ίδια μείνανε, δεν έχουν φύγει για άλλες πολιτείες.
Όπου πήγες, όπου και αν φτάσεις, σε όποια θέση και να είσαι τώρα πια.
Η ψυχή σου, πάντα πίσω θα κοιτάζει, αλλάζεις μα κάποια πράγματα δεν θα γίνουν ποτέ διαφορετικά.
Την μάνα σου με τ' άσπρα μαλλιά, θα έχεις στην καρδιά σου.
Η μόνιμη πατρίδα και παρηγοριά σου.
Τον πατέρα σου, θα φέρνεις με τον τον νου σου, στην τωρινή σου ζωή.
Εσύ τους
ένωσες και για εσένα ένιωσαν μόνο τόση πολλή στοργή.
Και τώρα που μεγάλωσες, μην νομίζεις ότι περπατάς σε άλλον δρόμο, απ' όταν ήσουν παιδί.
Είναι ο ίδιος, μα δεν τον βαδίζετε,καιρό - πια μαζί.
Είναι σαν άνεμος που γλυκαίνει την καρδιά, όλες αυτές οι αναμνήσεις.
Μαζί σου δεν περπατούν, μα θα είναι εκεί σε ότι τους ζητήσεις.
Είναι η μοίρα σας, που ποτέ δεν τελειώνει.
Κάτι σαν αρχή, που τέρμα, δεν ανταμώνει.
Κάτι που να εξηγήσεις τόσο απλά, με λέξεις, δεν το μπορείς.
Σ' έφεραν στον κόσμο, σε αγαπάνε, και σε νοιάζονται, εσύ της ζωής τους, ο συνεχιστής.
Comments