Μετά από τόσο καιρό που έχει περάσει, επιτέλους νιώθω μια απέραντη γαλήνη μέσα μου.
Τίποτα και κανέναν δε θα αφήσω να μου τη χαλάσει.
Ούτε εσάς τους παντογνώστες ηθικής που το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να κρίνετε μονάχα μία στιγμή, βάζοντας το καρτελάκι του ένοχου ή του αθώου πάνω μου.
Πρόβατο στο μαντρί μιας απιστίας αρνήθηκα να γίνω.
Κρατώντας τον πέλεκυ του εκφοβισμού και της υπεροψίας σας, εφαρμόζοντας τη δική σας δικαιοσύνη, πατώντας αδαής πάνω σε νόμους που η καρδιά δεν ορίζει, άντεξα τόσα.
Τι ξέρετε εσείς στα έδρανα που κάθεστε, επιβλητικοί, διπρόσωποι κάποιες φορές, με εκνευριστικό χαρακτήρα;
Μου δώσατε ένα παλιόχαρτο που γράφει "Χρήζει ψυχιατρικής παρακολούθησης."
Εμένα δεν με φοβίζετε, δεν πρόκειται να επικαλεστώ καμία αιφνίδια υπερδιέγερση συναισθημάτων ή ψυχολογική πάθηση για τις πράξεις μου.
Σας ενδιαφέρει μόνο μια ζωή που πλήγωσα, αλλά το πλήρωσα!
Για τη δική μου ζωή που επί χρόνια την αφαιρούσε αυτή η γυναίκα; Ποιος θα μιλήσει;
Δεν είδα κανέναν να ενδιαφέρεται για το πως αισθανόμουν κάθε φορά που με απατούσε γυρνώντας ξανά κοντά μου δήθεν μετανιωμένη όταν το ανακάλυπτα.
Πόσα μπορεί να αντέξει μια καρδιά που αγαπά;
Ένα βάρος είχα μόνιμα μέσα μου που δεν έλεγε να φύγει για να ξανάβρω το χαμόγελο μου.
Μέρα-νύχτα πάλευα με τον ίδιο
μου τον εαυτό μήπως έβρισκα τη δύναμη να την συγχωρέσω.
Πολλές φορές προσπάθησα να απομακρυνθώ απ' τη ζωή της, μα η "ρουφιάνα" πάντα έβρισκε τον τρόπο να με γυρίζει πίσω για να συνεχίσει να βασανίζει ότι απέμενε μέσα μου, χωρίς καμιά αναστολή.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο βασανιστήριο για έναν άνθρωπο που αγαπάει απ' το να τον κυνηγάει καθημερινά η σκέψη αν η σύντροφος του έχει εραστή ή όχι, είναι εκεί που μου λέει ή όχι;
Ένας δειλός ήμουν που δεν μπορούσα να σεβαστώ ούτε
τον ίδιο μου τον εαυτό και να βάλω ένα τέλος, ένα τέλος απέναντι στη δολοφόνο της ψυχής μου.
Μα φυσικά δεν σας ενδιαφέρουν εσάς αυτά ,σας ενδιαφέρει μόνο ποιος φταίει τυπικά σε έναν χωρισμό.
Λοιπόν εγώ φταίω που ήμουν ο κακός στη ζωή της Έλενας.
Εγώ φταίω που της φερόμουν άσχημα.
Τον τελευταίο διάστημα είχα σοβαρές υποψίες πως κάποια παράλληλη σχέση είχε,την είχα πιάσει πολλές φορές να μου λεει ψέματα.
Τάχα πως ήταν για δουλειά ενώ τυχαία είχα μάθει πως είχε πάρει άδεια, σπίτι το κινητό το είχε μονίμως στο αθόρυβο και ανάποδα τα βράδια με την δικαιολογία πως την ενοχλούσε το φως του και όταν ετοιμαζόταν να πάει για καφέ με τις δήθεν φίλες της, έκανε διπλάσιο χρόνο να ετοιμαστεί από ότι συνήθως και πάντα αργούσε πολύ να επιστρέψει.
Αυτά ήταν αρκετά στοιχεία για να με βάλουν σε σκέψεις και συνεπώς σε μία διαδικασία παρακολούθησής της.
Τη μοιραία ημέρα, της είχα πει ψέματα πως θα αργήσω πολύ να γυρίσω σπίτι απ' την εργασία μου, φυσικά δεν πήγα. Στάθηκα σε μία γωνία, φρουρός των αποκαλύψεων που θα ακολουθούσαν.
Γύρω στις δώδεκα το πρωί, στάθηκε έξω απ' την πόρτα του σπιτιού μας ένας άγνωστος για μένα, μα από ότι φάνηκε όχι για την Έλενα. Μόλις αυτός χτύπησε το κουδούνι, αυτή άνοιξε γρήγορα, φορώντας ένα αέρινο νυχτικό και τον τράβηξε μέσα με ανυπομονησία και γεμάτη χαμόγελα.
Δεν ξέρω πως κρατήθηκα να μην μπω μέσα να τα διαλύσω όλα. Έφυγα, να ηρεμήσω από τα νεύρα μου, πήγα να δω τους δικούς μου γιατί ήξερα πώς δεν θα τους ξανάβλεπα ποτέ, καθώς και κάποιους στενούς φίλους.
Αργά το απόγευμα γύρισα στο σπίτι της αμαρτίας, αυτό που κάποτε φτιάχτηκε για να μείνει ένας έρωτας.
Μόλις μπήκα η Έλενα ήρθε να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει. Δεν είχα ξανανιώσει τόση αηδία στην ζωή μου. Φέρθηκα σαν να μην ξέρω τίποτα, περιμένοντας το βράδυ που θα ξάπλωνε να κοιμηθεί. Ατελείωτες οι ώρες μου φάνηκαν, αλλά ευτυχώς πέρασαν.
Όταν ξάπλωσε, της έδωσα ένα τελευταίο φιλί σαν να ήμουν ο τελευταίος άντρας που θα άγγιζε τα χείλη της, την καληνύχτισα και πήγα στο σαλόνι να δω τηλεόραση.
Είχα τόσα νεύρα που αδυνατούσα να τα δαμάσω. Όταν ήμουν σίγουρος ότι κοιμήθηκε πήρα την μεγάλη απόφαση...
Δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες, ίσως ευθύνεται η ψυχολογία της στιγμής, μα το βλέμμα της δεν μπορώ να το ξεχάσω όταν είδε το σπίρτο να με καίει...
Να εκπληρώνει τον σκοπό του.
Στην κλινική μιλούν για μένα σαν να μην είμαι μπροστά.
Τίποτα άλλωστε δεν μπορείτε να κάνετε για την γαλήνη μου.
Θυμάμαι ότι αύριο θα μεταφερθώ σε άλλη κλινική.
Ναι, έτσι έγινε.
Ζω σε μια κλινική με ανθρώπους κουρασμένους.
Δεν είναι τυχαίο που τα κορδόνια των παπουτσιών μου αφαιρέθηκαν.
Άτιμη αγάπη με διέλυσες,λίγη σημασία ήθελα μόνο να μου δώσεις και εγώ θα έκανα τα πάντα για σένα μα περίσσια δόθηκες αλλού.
Ήρθε η ώρα μου να ακολουθήσω το δικό μου μονοπάτι.
Comments