ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΗ

Μια μέρα σαν κι αυτή θέλω να ’ναι όλη η ζωή μου.

Μια μέρα σαν κι αυτή, που μπήκες στη στράτα μου και ο ήλιος συνωμότησε με το φεγγάρι να μη βγει στον ουρανό, για να μπορέσει να πλημμυρίσει η ύπαρξή μας μονάχα λάμψη και φως.

Μάης ήταν που ήρθες στο διάβα μου.

Με ένα γλυκό χαμόγελο με πλησίασες.

Το βλέμμα σου, διαπεραστικό, μίλησε στης ψυχής μου τη γλώσσα. Χώρεσε στη ματιά σου ο κόσμος όλος.

Μια μέρα σαν κι αυτή γεννήθηκε η αληθινή αγάπη, μικρή σαν σταγόνα. Η αγάπη δυνάμωνε και θέριευε, γιατί την τρέφαμε με λόγια τρυφερά και αισθήματα αληθινά.

Μια μέρα σαν κι αυτή θέλω να ’ναι όλη η ζωή μου κι εγώ να πλέκω χρυσές κλωστές με τα όνειρά μας, φτάνοντας την ύπαρξή μας ως τ’ αστέρια.

Μια μέρα σαν κι αυτή θέλω να ’ναι κάθε μέρα, που ο αέρας το όνομά σου ψιθύριζε και τραγούδι έφτιαχνε.

Μια μέρα σαν κι αυτή αναζητώ, που ο χρόνος κρύφτηκε μέσα στη ματιά σου και για πάντα πάγωσε.

Μια μέρα σαν κι αυτή θέλω να ’ναι κάθε στιγμή, που χρώματα πήρα απ’ της ψυχής σου την παλέτα και τα πάντα ζωγράφισα γύρω μου. Γκρίζο δεν άφησα πουθενά.

Τότε, που μου χαμογέλασες πρώτη φορά και έκλεισαν όλες οι πληγές και της ψυχής μου τα τραύματα.

Μια μέρα σαν κι αυτή θέλω να ζω χίλιες φορές, σαν την πρώτη φορά που βυθίστηκα στου κορμιού σου το βελούδο και όνειρο έμοιαζε.

Μια μέρα σαν κι αυτή ας ζω κάθε στιγμή, που πρωτοάκουσα από τα δυο σου χείλη «Σ’αγαπώ!». Σαν ουράνια μελωδία ήχησε!

Μια μέρα σαν κι αυτή ας γίνει μια ζωή, σαν τη μέρα που απίθωσες απαλά την καρδιά σου στα δυο μου χέρια και ένιωσα σαν να μου χάριζες τον κόσμο όλο.

Μια μέρα σαν κι αυτή αναζητώ, που λεμονανθούς από τη γλάστρα μας μου στόλισες στα μαλλιά και μου ’πες πόσο όμορφη ήμουν!

Μια μέρα σαν κι αυτή ψάχνω στου χθες το πέρασμα, όταν σε χρυσό πουγγί μάζευες τα δάκρυά μου και με την αγάπη σου έπλεξες κοραλλένιο κολιέ και στο λαιμό μού φόρεσες.

Μια μέρα σαν κι αυτή αναζητώ, που κρυφά τρύπωσες στη θλίψη μου και άναψες της καρδιάς όλα τα φώτα.

Μια μέρα σαν κι αυτή, που συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, οι ζωές μας, καρτερώ να’ ρθει και πάλι στου χρόνου το πέρασμα…

Έλενα Λιάτου