Σε έπλαθα στα δάχτυλά μου με έναν ιδιαίτερα σπάνιο πηλό.
Ένα ζυμαρένιο ανθρωπάκι αστερόσκονης και ροδόνερου, ανακατεμένο με μια δόση ελπίδας και άπειρης στοργής.
Σε γευόμουν στη γλώσσα μου σαν μία γλυκιά γεύση.
Ένα μείγμα φράουλας και σοκολάτας, αναμειγμένο με μια κούπα κρέμα γάλακτος και αρκετό κρεμώδες τυρί.
Σε ζωγράφιζα στο μπλοκ μου με πολύχρωμα χρώματα.
Μία μείξη μεταλλικών χρωμάτων, διαλυμένα με νερό και πλήρης κάλυψη.
Σε έφερνα στην σκέψη μου ως ένα αγαπημένο τραγούδι.
Ένα σωρό νότες, μπλεγμένες με στίχους εύθυμους, αποδομένα από μία κρυστάλλινη φωνή.
Κι όταν σε έφερε η ζωή στη ζωή μου κατάλαβα πως δεν είχες καμίας σχέση με ότι έπλαθα, γευόμουν, ζωγράφιζα και σκεφτόμουν.
Ήσουν καλύτερος!
Ιωάννα Σταθοπούλου
Συγγραφέας
Comentários