Ποτέ στη ζωή μου δεν ξύπνησα την 1η Ιανουαρίου να πάω εκκλησιά.
Και ποιος δεν ξενυχτάει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και πόσοι είναι αυτοί παρά ελάχιστοι, που θα θυσιάσουν τον ύπνο τους για να τιμήσουν τον Άγιο Βασίλειο που γιορτάζει την πρώτη του μηνός του καινούργιου έτους;
Δεν ξέρω το πώς και το γιατί;
Ίσως να με επηρέασαν τα λόγια που άκουσα πως ο Άγιος Βασίλειος είναι ο πιο αδικημένος Άγιος γιατί ο κόσμος εκείνη την ημέρα από το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς τον ξεχνά.
Άκουσα πως όσοι πάνε εκκλησιά εκείνη την ημέρα έχουνε μεγάλη ευλογία.
Χωρίς να το προγραμματίσω και χωρίς να το περιμένω πρωί – πρωί βρέθηκα σ ένα μικρό εκκλησάκι να εκκλησιάζομαι.
Η αλήθεια, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας ανεξήγητα ένιωθα μια ευφορία και μια απέραντη χαρά. Κάποια στιγμή βγήκα έξω και κάθισα στο πεζούλι.
Δίπλα μου ήρθε και κάθισε μια άγνωστη ηλικιωμένη γυναίκα .
Δεν με γνώριζε, ούτε τη γνώριζα.
Με κοίταζε και μου χαμογέλασε.
Της ανταπόδωσα το χαμόγελο.
Στη συνέχεια πήρε τις παλάμες
μου και τις έκλεισε στις δικές της. Παρόλο που ένιωθα άβολα της χαμογέλασα και σκέφτηκα ότι πολύ πιθανόν να ένιωθε μοναξιά.
«Είναι κρύες;» τη ρώτησα πιο πολύ για χάρη του διαλόγου.
Δεν μου απάντησε, παρά μου χαμογελούσε σφίγγοντας τις παλάμες μου πιο πολύ στα δικά της χέρα. Παρατήρησα τα μάτια της. Σκέφτηκα τί ωραία μάτια έχει που λάμπουν σε σχέση με την ηλικία της.
«Από πού είσαι» με ρώτησε. Της απάντησα και τη ρώτησα το ίδιο χωρίς να μου απαντήσει τίποτα. Συνέχισε να μου κρατά τα χέρια μέχρι το τέλος της λειτουργίας.
Να πω την αλήθεια, αν και ένιωθε άβολα συγχρόνως μου άρεσε.
Μετά το πέρας της θείας λειτουργίας χωρίς να μου πει τίποτα, ούτε αντίο έφυγε.
Την κοίταζα με την απορία τί ήταν αυτό που μου συνέβηκε εκείνη την ημέρα.Πήρα και γω το δρόμο μου. Κατάλαβε ότι ο Άγιος Βασίλειος ο αδικημένος ανταμείβει για τον ελάχιστο κόπο που κάναμε.
Και τί κάναμε; Απλά ξυπνήσαμε για χάρη του... Και εκείνος Άγιος που είναι από τη χαρά του μας έσφιξε τα χέρια...
Comentarios