Σεβντά έχω αβάσταχτο
μες την καρδιά!
Την ματώνει, την πονά,
με το κεντρί του την κεντά.
Δεν αντέχει άλλο η δόλια
ανάθεμα την ώρα...
Που θάλασσα μας χώρισε και
δηλητήριο μας πότισε.
Πως να του στείλω μήνυμα;
Της Αγάπης μου σημάδι;
"Μήλο να στείλω σέπεται
κυδώνι μαραγκιάζει.
Πουλί να στείλω θα χαθεί
στου πέλαου τα βάθη...
Μισεύω...
Και στ ' ουρανού
τ ' ολόγιομο φεγγάρι
στο φινιστρίνι να διαβεί
χαμπέρι να του πάει,
δεμένο στο μαντήλι μου
το χρυσοκεντημένο
με της καρδιάς βελόνι
να γράφει:
Σ ' αγαπώ "μη με λησμόνει"
Αχού!
Κοντεύουν χαράματα.
Ξάγρυπνη κάθε βράδυ
φοβάμαι,
ανθρώπου μάτι μη με δει
το ντέρτι μου να μάθει.
Βιάσου ...
Λαμπρό φεγγάρι μου
τρέξε μην μου αργήσεις
σ' βρει το γλυκοχάραμα
κι όλο το φως σου σβήσεις...
Αχού!
Και η ελπίδα μου χαθεί
δεμένη στο μαντήλι
πριν πας
στο φινιστρίνι!
Comments