ΜΗΝ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΙΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ

Να έχεις πάνω σου

το χρώμα της φωτιάς.

Του κεραυνού... Του ναυαγού...

Αυτού που έφυγε

και ταξιδεύει αλλού.

Μες στον βυθό.

Και μες στα σύννεφα

στις αστραπές του νου.

Και εγώ πουλί.

Σε ένα κλουβί.

Ένα καράβι που σαλπάρει την αυγή.

Ξέρεις θρηνώ...

Είναι τα χρόνια μου

θηλιά μες στο λαιμό.

Μα θα στο πω.

Όλα τα αστέρια

διψάνε για ουρανό.

Μες στη νυχτιά

πετάνε μόνα τους με ορθάνοιχτα φτερά.

Χωρίς σκοπό...

Χωρίς μια λέξη

να πληγώνει το κενό.

Θα ρθω ξανά.

Μέσα από πόλεις

που δεν παίζουν τα παιδιά.

Θα είμαι εγώ.

Θα είμαι εσύ.

Κι η μοναξιά μας στο δωμάτιο η μισή.

Θα είναι τα χρώματα

το κόκκινο το γκρι.

Και ένα τραγούδι μας

που έμοιαζε γιορτή...

"Μην αποστρέφεις

το βλέμμα απ την πληγή"

Λόγια και ζωγραφιά μου : Κώστας Κούκας