Πόσες φορές δεν μου έκλεισα το στόμα;
Μα όταν σου φώναζα να φύγεις ήθελα μόνο να είσαι εδώ.
Μετανιωμένες οι σκέψεις μου. Μουτζώνω το ατίθασο πνεύμα μου που δεν υπακούει.
Αυτοκτονώ στο ποτό μέχρι να κλείσω τα μάτια μου, να πέσω σε ένα λήθαργο βαθύ.
Η φωνή μου σε διώχνει, μα η αγκαλιά μου ουρλιάζει να νιώσεις τη λαχτάρα της και να ακουμπήσεις πίσω από τις λέξεις, να τις πετάξεις και να τις προσπεράσεις.
Οι δικές μας ζωές θα είναι πάντοτε δεμένες και σφιχτά ενωμένες.
Στην πάροδο των χρόνων θα με μαθαίνεις καλύτερα, θα με αγαπάς περισσότερο, θα αντιλαμβάνεσαι πως η γλώσσα μου είναι σαν του μικρού παιδιού... άλλα λέει, άλλα εννοεί.
Μην κλονιστείς από τις ασυναρτησίες μου.
Φύγε, σημαίνει μείνε..
Μην ξανάρθεις, εννοώ μείνε εδώ για πάντα.
Μην γκρεμίσεις τον κόσμο μου.
Δεν ζω χωρίς εσένα.
Σαν δαρμένο σκυλί γλύφω τις πληγές μου, αυτές που χρεώθηκες χωρίς να ευθύνεσαι.

Τα σπασμένα που πληρώνεις για τις δικές μου ανασφάλειες.
Μόνο μην με εγκαταλείπεις και μην δίνεις σημασία στις φράσεις μου.
Φτιάξε τον δικό μας κώδικα επικοινωνίας.
Σε κάθε "φύγε", τρύπωσέ με στην δική σου φωλιά.
Θα έρθει η ώρα να πάψω να το λέω.
Θα πιστέψω πρώτα σ' εμένα και έπειτα σ' εσένα.
Μη φύγεις. Μείνε, σε παρακαλώ.
Comments