Μεγάλωσα...

Μεγάλωσα και τα σύννεφα γίνονται πιο γκρίζα στον ουρανό

Μεγάλωσα και οι άνθρωποι μικραίνουν γύρω γύρω.

Μεγάλωσα και τα όνειρα λιγοστεύουν σε κάθε ανατολή

Τα φτερά τσακίζονται στα ύψη.

Μεγάλωσα και μου λείπουν στιγμές και άνθρωποι

Μεγάλωσα και αναχαίτισα ο,τι

και όποιον κτυπάει την

άνοιξη μου.

Αλλά ξέρεις, η ανάσα μου

γυρεύει απεγνωσμένα το σχήμα

εκείνου του παιδιού, που με

παίρνει πίσω, σ αυτά που

παλεύω να ξεχάσω ενώ μεγαλώνω...

Αντριάνα Περικλέους Ονουφρίου 🌹