Μεγάλη Βδομάδα

Κατερίνα Ραμανδάνη 🌹

Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ

«Πατέρα άφες αυτοίς ,

ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Μητέρα, Αγία μου μάνα,

δώσε μου το χέρι σου,

για να βαδίζουμε μαζί

στ’ ανοιξιάτικα των παθών δειλινά.

Εσύ Παναγιά μου θα χρειαστείς

παρηγοριά με κερί και θυμίαμα,

εγώ θα χρειαστώ στήριγμα κι υποστήριξη

στην πύλη της Εδέμ, συνοδεία μάνας.

Μ.ΤΡΙΤΗ

Μυρίζει η βιολέτα και ο δυόσμος

στους κήπους μια κόρη κλαίει πικρά,

και μια θεία συγνώμη απλώνεται

πάνω σ’ όλους τους μοιχούς της γης.

Το πιο ωραίο εγκώμιο συγνώμης ψάλλεται

στις εκκλησιές οι καμπάνες κρούουν μηνύματα,

ενώ τα ρόδια πέφτουν και σκάνε για θεία τύχη

κι οι παπαρούνες βάφονται με κόκκινο της αγάπης.

«Κύριε, οι εν πολλές αμαρτίες περιπεσούσα γυνή…

Δέξε μου τας πηγάς των δακρύων μου…»

Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ

Ένας Πιλάτος νίπτει τας χείρας του

ενώ οι λαοί ταλανίζονται ανάμεσα στο καλό και το κακό.

Τετάρτη των ψυχών και των λευκών γλυκών αγγέλων

τ’ αγκάθια σκορπίζουν σαν τσουκνίδες γύρω μας.

Μαζί με των ταλάντων οι αμαρτίες των αρχηγών

στην μνήμη με πυρκαγιές κι εκρήξεις λαβώνουν,

οι πληγές θα ζώνουν τις καριέρες των εκλεκτών

και το παλάτι των δημοκρατικών δίκαια περικυκλώνουν.

Ο θάνατος δεν συγχωρεί και δεν συγχωρείται

μόνο μ’ ένα λευκό κρίνο ντύνεται, με ιερό μνημόσυνο τρέφεται.

Μ.ΠΕΜΠΤΗ

Εκείνος που κρέμασε το σύμπαν

που στόλισε τον ουρανό και τη γη,

κρεμάται σήμερον επί ξύλου

σύννεφα μας ζώσανε παντού στην ψυχή.

Σαν να ακούω μια σπαρακτική μάνας φωνή:

«Παιδάκι μου… σπλάχνο μου…»

Κι ένας κεραυνός σκίζει ως τα έγκατα τη γη.

Πόνος, έλεος, δάκρυα κι οργή.

Όλα τ’ άγρια ζώα του δάσους

ουρλιάζουν τώρα μέσα στη χώρα,

πολλά τρέχουν αλλόκοτα κι ως τον Άδη

ξαδέρφια των δαιμόνων που θα χαθούν μες το σκοτάδι.

Μ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Καρφιά ακούγονται παντού

κυλούν οι αρρώστιες σαν αλυσίδα,

σακάτηδες οι ψυχές κυκλοφορούν

και οι σταυροί αγκομαχούν.

Στην όχθη φύκια ξεβρασμένα

στο όρος ψηλά ο Εσταυρωμένος,

η πόλη γέμισε τραυματισμένους

κι ο τόπος δακρυοποτισμένους.

Ο Παντογνώστης ξεχωρίζει

ο άριστος εκ των αρίστων,

μια γέφυρα ζωής από τον Άδη

νικά τον θάνατο και ξεπροβάλει.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ

Χαράς ευαγγέλια η πρώτη Ανάσταση

ο ήλιος ζεσταίνει τις καρδιές,

ευγένεια, χαμόγελα και ευχές

κήποι ολάνθιστοι, θριάμβου ιαχές.

Μέσα στην εποχή της λησμονιάς

η προφητεία αστέρι της χαράς,

κι οι διψασμένοι αυτοί της γης

ας πιουν θεία κοινωνία να ’ναι ευτυχείς.

Χριστός Ανέστη, αληθώς Ανέστη

Χριστός Ανέστη, θαύμα ζωής.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ 🌹