Θυμάμαι τη μέρα που σε γνώρισα·
τότε που μου σύστησες
τον αψεγάδιαστο εαυτό σου.
Ήταν ωραία η μάσκα σου·
αόρατη, μα ορατή στα μάτια μου.
Θυμάμαι ακόμα με πόση φροντίδα
στόλισα και τη δική μου μάσκα.
Όμως, την πέταξα νωρίς,
γιατί κάτι στο βλέμμα σου
μου πρόσφερε ασφάλεια.
Πέρασε ο καιρός
και η αγάπη στην καρδιά μου φώλιασε,
χωρίς να νοιάζεται
για τη δική σου επιμονή να την κρατάς.
Από τι κρύβεσαι;
Ποτέ δε μου είπες…
Το παρελθόν είναι που σε φοβίζει;
Μήπως η θλίψη για κάτι που έχασες
και ακόμα σε πληγώνει;
Έχασα τόσες φιλίες και έρωτες,
γιατί μια μάσκα ανάμεσά μας μπήκε.
Τα μυστικά γινήκαν ψέματα,
τα ψέματα κούφιες αλήθειες.
Πρόσωπα και καρδιές μεταμφιέστηκαν
στης παραπλάνησης τον κύκλο·
εκεί που χόρευα, χωρίς τη θέλησή μου.
Πέτα την πια
και άλλο μην τη φοράς…
και μίλα μου, χωρίς υποκρισία.
Και άσε με
το δέρμα του προσώπου σου ν’ αγγίξω,
τα δάχτυλα να σύρω στις ρωγμές σου.
Άσε με να σε δω,
εσένα, όχι τον κάλπικο εαυτό σου.
Άσε τα μασκαρέματα γι’ αυτούς
που δε μπορούνε να βαδίσουν στη ζωή αλλιώς.
Εσύ πιάσε το χέρι μου
και αφουγκράσου…
Είναι οι καρδιές μας
που απ’ την αρχή συστήνονται,
τώρα που δεν υπάρχει κάτι να τις κρύβει.
Και χαμογέλα μου,
να λαμπυρίσει ο κόσμος μου.
Γέλα μου, για να πιστέψω πως υπάρχει
-Ναι, υπάρχει!-
αλήθεια εκεί έξω.
Και σκούπισε το δάκρυ μου
και φύλαξέ το, αν θες·
είναι δικό σου.
Είναι η αγάπη μου το δάκρυ αυτό·
πια μη φοβάσαι.
Σφίξε το χέρι μου και κοίτα γύρω σου.
Δεν είναι όλα πιο όμορφα,
τώρα που τα δεσμά σου πέταξες;
Δε γλύκανε το μέσα σου,
τώρα που τίποτα δεν κρύβει αυτό που είσαι;
Γυμνός αισθάνεσαι;
Έκθετος στην κριτική των άλλων;
Μη λυπάσαι!
Μην ψάχνεις τρόπο να καλυφθείς ξανά!
Θά ’ρθει η στιγμή που περήφανος θα νιώσεις
γι’ αυτό σου το κατόρθωμα.
Μην απαρνιέσαι όσα αξίζουν
χάριν της κίβδηλης ασφάλειας
ή της εξαπάτησης την ευκολία.
Ζήσε με το γνήσιο είναι σου,
χωρίς φκιασίδια, χωρίς μάσκες.
Και έτσι αγάπα με…
αληθινά.
Βάσια Δελημήτσου
Comments